Goed. Heb het op mijn hart gekregen om het te hebben over gokken, drinken en valsspelen. Kortom, mijn onderzoekje samen met Nico over blufpoker. Dit word een nerd-post van de bovenste plank. Dus keep walking mensen, nothing to see here. Maar ook: hele spacy geanimeerde gifjes op het eind. Aanrader.
Afgelopen dinsdag had ik beloofd wat van mijn belevenissen in dat hyperchristelijke-geloofs-epicentrum met de naam "gebedskamer" te delen. Nou. Een paar korte aantekeningen dan. Korte recap: maf christelijk-studenten-concept, een week lang in dezelfde kamer wordt door afwisselende mensen constant gebeden. Want voor zowel gebed als vastgoed geldt, blijkbaar, dat er drie dingen uitzonderlijk belangrijk zijn: locatie, locatie, locatie.
Gister had ik een solicitatiegesprek. Uitslag daarvan krijg ik nog. Het leek me verstandig daarover al mijn gevoelens uit te schrijven en openbaar online te zetten. Zie niet in hoe dat een probleem kan zijn.
Sinds afgelopen weekend weer nieuwe motivatie qua schrijven in dit online dagboek. Zonder capsones of arrogantie, het geheel zal stralen als een helder baken van inspiratie in een donkere wereld voor vele generaties die nog zullen volgen. Ja, morgenochtend zorg ik dat ik op tijd op sta, een stuk schrijf en daarna als vrolijk en opgewekt persoon samen met studiegenoten mijn laatste tentamen kan leren. Uur of 7 eruit, 8 schrijven, 9 aan studie. Vlak voor ik in slaap val lig ik heerlijk te dagdromen over de grootse, scherpe, heldere en diep hoopvolle dingen die ik hier zal optekenen.
Goed. Afgelopen weekend was ik weer naar focus. Altijd een mooi weekend om een flink dagboek stuk over te schrijven. Niet alleen is het een weekend dat ik als brave-christen elke keer stiekem toch wel weer mooi vind. Maar het aantal rare-christelijke-subgroep-dingetjes is dusdanig groot dat ik meestal in 10 minuten razen op een toetsenbord enkele a4tjes vol heb. Want als christenen kunnen we soms zo bizar, vreemd en ongelovelijk weird met mekaar zijn dat zelfs ik als intens brave hendrik er om moet lachen.
Op sommige dagen is het zo grauw en guur buiten. Zoals afgelopen maandag. Dan wil je gewoon opgeven, je pyama aandoen een kop warme chocolademelk maken, onder de dekens kruipen, een duim in je mond doen en wachten totdat het er buiten allemaal wat vriendelijker uitziet. Soms heb je dat. Als je geen man bent althans. Want wij mannen, wij hebben helemaal geen gevoelens, serieus, gevoelens zijn voor vrouwen.
Er wordt wel eens gezegd dat de relevantie van een nieuwsitem lineair oploopt met Doden/Afstand2. Maar dat verklaart niet waarom de aanvallen op de twin-towers wel de media haalden maar de terreurdaden van Koni niet. En duizenden doden door Boko Haram enkel met tegenzin.
Je suis Charlie. Je ne suis Charlie pas. Mijn timeline stond er vorige week moeilijk vol mee. Ik ben Charlie. Ik ben niet Charlie. "Je suis Charlie" werd geroepen door velen die het voorheen-tamelijk-onbekende we-schoppen-alles-compleet-kapot-want-vrijheid-van-meningsuiting tijdschrift Charlie Hebdo niet per sé heel goed kenden maar wel gruwden van de laffe-terroristische-daad van een paar idioten met geweren. Betrokkenheid bij verdriet van anderen ver weg.
Het is kerst. Een ideaal moment voor iedere ik-heb-niet-zoveel-met-de-kerk-heiden om toch eens een keer te komen neuzen. Niet dat de kerstdienst interessanter is dan elke andere dienst: duurt langer, allang bekende boodschap, vaak slechte koffie na afloop. Kerst is ook een ideaal moment voor iedere zure-kerkelijke-christen-die-graag-azijn-pist, zoals ondergetekende, om eens goed te zeuren over de hiervoor genoemde ik-heb-niet-zoveel-met-de-kerk-heiden. Of over willekeurig wat dan ook eigenlijk.
VRIJGEMAAKTEN, HERVORMDEN, LUTHERANEN, REMONSTRANTEN, VERGADERING DER GELOVIGEN, GALCEDONIAANSEN, HOOGKERKELIJKEN, EPISCOPALEN, ANGLICANEN, KATHOLIEKEN, GEREFORMEERDEN, BAPTISTEN, DOPERSEN, LAAGKERKELIJKEN, RANDKERKELIJKEN, ORTHODOXEN, RECHTZINNIGEN, CALVINISTEN, ANABAPTISTEN, MENNONIETEN, PRESBYTERIANEN, CHARISMATISCHEN, EVANGELICALEN EN CAFFEINISTEN WANT EEN SLAPPE BAK IS NIET VAN DE HEER Twitter mee onder #caffeïnisten.
Het lijkt me goed om even eerlijk te zijn. Dat doe ik niet vaak. Twee weken terug ging ik in één van mijn dagboek stukken aanzienlijk te ver. Duidelijk over de grens. Ik schoot uit in "geinig-doen-over-religie-enzo". Vorige week schoot ik uit in "geinig-doen-over-seculiere-organisaties". Dus wat mij betreft kunnen we stellen dat ik het gemiddeld heel redelijk doe. Ik heb in mijn online dagboek een gevoelige, fijne, subtiele, ja zelfs, kunstzinnige balans gevonden tussen nodeloos bashen op zaken en pak-em-beet-net-zo-nodeloos-bitchen op andere zaken.
No No comfort, No gain, No reserve. No pride, No rest, No surrender. No peace, No glory, No retreat. And yet, And still, No regret. ~ Dinand Mentink
Fietsen, te weinig fietsenstallingen, onderzoeken naar te weinig fietsenstallingen, onderzoek naar nieuwe koffie en nieuwe printquotas. De Universiteit Twente (UT) is flink bezig afgelopen week. Als een mens zou willen schrijven over al deze stupiditeit, waar zou deze dan moeten beginnen? Vorige week sprak ik Jan Willem, een soort van NSE Corivee die nooit vies is van een goede roddel over de Universiteit Twente. "Dinand", zei hij, "Fietsenstallingen, onderzoeken naar ~, koffietestrondes, printquota, er valt weer heel veel over de UT te bloggen deze week!".
Als de borrels eerder aflopen, er geen afwas in de gootsteen staat, Als je das netjes in de kast hangt, En je 's ochtends vroeg je bed uit gaat.
Na toch al een flinke tijd geschreven te hebben over door-en-door wereldse zaken, waarbij ik alles rondom religie-geloof-en-shit achterwege heb gelaten, leek het mij weer eens tijd voor een ellenlang theologisch gedrocht dat in uitgeprinte vorm waarschijnlijk onder de wapenwet valt om daarmee mijn behoudend-saai-christelijke lezers weer wat gerust te stellen.