Het is warm in Nederland, en dat betekent een paar dingen. Blinde paniek op de stranden, mensen die opblaasbadjes in de tuin plempen en gehuil in de media over mensen die in korte broek naar werk komen.
Ken je dat? Dat je bij mensen thuis zit en een steigerhouten bordje aan de muur ziet hangen en denkt: waarom vind je dat nu leuk?
Haha, van die mensen die op tweede pinksterdag dan naar de bouwmarkt gaan om te klussen wij zijn gelukkig slimmer dan dat.
In mijn heerlijk linkse twitterbubbel komt bijna elke dag wel een bericht voorbij over hoe je creatief duurzamer kunt zijn met een e-reader of herbruikbare tandenstokers. Kleine kanttekening van mij.
Vorige week was er een groepje uit onze Keniaanse zustergemeente in de kerk. Daar werd afgelopen zondag kort op teruggeblikt. Ieniemienie kleine opmerking van mijn kant.
Daphne en ik zaten enkele weken geleden op een terras, waar we enkele fietsende pensionado's gade sloegen. We kunnen veel van hen leren.
Afgelopen zaterdag. Koningsdag. En je weet wat dat betekent. Samen met Alex naar een volksbuurtje om ons daar superieur te gaan lopen voelen.
"Quick, Rogen!", the commander cried almost panicked as he points to a large beast running away in the distance, "get that fucking Orc messenger"! A burly dwarf steps forward.
Mogelijk ligt het aan mij. Ik blijf het ongemakkelijk vinden om met een groep grotendeels hoogopgeleide goedverdienende witte westerlingen te spreken over dankbaarheid. Niet slecht, niet hypocriet, gewoon ongemakkelijk.
Als je het nieuws hoort, de beelden ziet, de berichtgeving leest. Als je bang bent. #Utrecht
Heb jij, ergens in een laatje, een kadokaart liggen? Zoek die voor de grap eens op. Heb je em? Kijk eens naar de eerste 4 cijfers, 75% kans dat die 6064 zijn.
Deze ochtend, in de kerk. Achter het hele podium hingen er stapels linten in de kleuren van de regenboog. Een uit de hand gelopen zondagschool knutselproject van een eerdere week. Had nog opgeruimd moeten worden. Glimlach op mijn gezicht.
Enkele weken geleden hebben we als kring een stuk van de #kerkasiel dienst gevuld. Daar heb ik erg van genoten, laat ik een paar kanttekeningen delen.
Enige tijd geleden ontdekte ik dat ik toch echt niet meer goed kan zien. Het begon allemaal met dat ik op mijn telefoon een mailtje zag. Het was de energieleverancier die om onze meterstanden vroeg.
Ik houd het vandaag kort. Het is vandaag de laatste mooie dag van het jaar (en nu echt, heus, echt de laatste dag). Dus ik zit op een terrasje*.