Misschien zijn het de nieuwe medicijnen, of dat ik ze dit jaar heel secuur en op tijd heb ingenomen. Of dat het zoveel geregend heeft.
Maar ik ben zo blij dat ik geen last heb van die kleaute hooikoorts.
Misschien zijn het de nieuwe medicijnen, of dat ik ze dit jaar heel secuur en op tijd heb ingenomen. Of dat het zoveel geregend heeft.
Maar ik ben zo blij dat ik geen last heb van die kleaute hooikoorts.
Zo lang ik me kan herinneren heb ik, heftig, hooikoorts. Alle leuke activiteiten bij mooi weer werden verpest. Zwemmen in het Rutbeek, fietsen, voetballen, wandelen, kamperen. Zo kut.
Dit hele jaar ben ik klachtenvrij geweest. Helemaal niets, geen last van ogen, neus, niet 's nachts wakker. Deze week was volgens de voorspellingen de zwaarste week voor hooikoorts. Niets gemerkt.
Vandaag heb ik de hele dag in het gras liggen lezen.
Kan wel huilen.
Korte berichten, losse afbeeldingen, hersenspinsels, snelle updates om gedachteloos doorheen te scrollen.
Postits Er zijn 130 nieuwe Postits.September. Het kerkjaar is weer begonnen. We zitten dit jaar op een nieuwe kring, altijd wennen. Ik zet even wat gedachten op een rij over kerk, kring, humor en de christelijke subcultuur.
Af en toe is er iemand die mij verwijt dat mijn blog van geen kant klopt. In deze blog wakker ik die ambiguïteit verder aan terwijl ik walgelijke amateur-theologie bedrijf. Hou mijn whisky vast.
Hoe weet je dat je een beetje ingeburgerd bent bij een kerk? Vrij eenvoudig. De startzondag. Laat ik dat uitleggen.
Goed. Doe je afritsbroek met zakken aan de zijkant aan, heuptasje om, knoop een digitaal horloge om je pols en hang je multitool aan je riem. Tijd voor mijn kampeertips voor gevorderden.
Ik raad iedereen aan eens een dagje naar het bezoekerscentrum op de tweedemaasvlakte te gaan. Rammend leerzaam.
Vandaag bezochten we het zandsculpturenfestival in Søndervig. De religieuze symboliek viel me op.
Waar ik eerder dacht dat ik me geen zorgen maakte en niet piekerde moet ik nu toegeven dat dit vooral kwam omdat ik niets had om me zorgen over te maken.
Joram en Dinand, samen richting Luxemburg voor een lang weekend. In de blauwe cabrio. Wat kan er ooit foutgaan?
Het is warm in Nederland, en dat betekent een paar dingen. Blinde paniek op de stranden, mensen die opblaasbadjes in de tuin plempen en gehuil in de media over mensen die in korte broek naar werk komen.
Ken je dat? Dat je bij mensen thuis zit en een steigerhouten bordje aan de muur ziet hangen en denkt: waarom vind je dat nu leuk?
Haha, van die mensen die op tweede pinksterdag dan naar de bouwmarkt gaan om te klussen wij zijn gelukkig slimmer dan dat.
In mijn heerlijk linkse twitterbubbel komt bijna elke dag wel een bericht voorbij over hoe je creatief duurzamer kunt zijn met een e-reader of herbruikbare tandenstokers. Kleine kanttekening van mij.
Vorige week was er een groepje uit onze Keniaanse zustergemeente in de kerk. Daar werd afgelopen zondag kort op teruggeblikt. Ieniemienie kleine opmerking van mijn kant.
Daphne en ik zaten enkele weken geleden op een terras, waar we enkele fietsende pensionado's gade sloegen. We kunnen veel van hen leren.
Afgelopen zaterdag. Koningsdag. En je weet wat dat betekent. Samen met Alex naar een volksbuurtje om ons daar superieur te gaan lopen voelen.