Heilige gepureerde bananensirooplollies. Ik ga trouwen komende donderdag. Schele bavianenroedel gezondheidstherapeuten. Dat schijnt de mooiste dag van je leven te zijn. Dat moet ik nog zien. Het is in ieder geval de meest stressvolle dag van je leven. Gloeiende 64 bits processorkernen.
Station Hengelo. Naast mij gingen ze zitten. Twee leuke dames met een overduidelijk Twentse tongval. Met veel lange o's en a's spraaakuuun ze met elkaar. Één van de twee schuin tegenover mij. Wat mij opviel was haar onopvallendheid. Een net-niet opvallend wit-zwart gestreept shirtje. Met daarover heen een net-niet opvallend jasje. Een prima, maar onopvallende spijkerbroek. Niets dat er uit springt. Ze spraken met elkaar.
Oké. Ik loop nu zo'n 2 maanden stage bij Lendahand. Waarom houd ik daar mijn grote mond niet over? Wat maakt het zo leuk daar? Hoezo ben ik er zo onnatuurlijk fucking enthousiast over? Wat is het eigenlijk voor bedrijf, überhaubt? Kan ik misschien iets zeggen over de koffie daar? En ten slotte: wat vinden jullie van de stijlvorm om een complete introductie in vraagvorm te schrijven? Tijd voor een iritant-positieve blog. Mag ook wel eens. Banaan.
Vorig jaar waren wij de Bazen in Berlijn. Pak aan, sigaren mee, Berlijn onveilig maken. Beviel ons wel. Of we toen teveel alcohol gedronken hebben? Hangende het onderzoek doen we daarover geen uitspraken. Kortom, dit jaar, aangevuld met Harm, moesten we een volgende stad innemen.
Naast mij zag ik hem zitten. Een bruine leren hoed. En zo'n wanhopig stoppelbaardje dat doet voorkomen alsof het een baard is, maar eigenlijk is het net wat te dun. Hij zit te werken op een laptop waarbij hij af en toe moeilijk kijkt. Voortdurend wisselt hij af tussen computer, tablet en mobiel. Verder draagt hij een beige broek met zakken aan de zijkant. Samen met hoed geeft dat een stevige "brokeback mountain" look. Zijn telefoon gaat. Hee met mij, leuk om weer eens te bellen
Soms snap ik dingen niet. Laat ik dat anders formuleren. Praktisch altijd snap ik dingen niet. Gisteren bijvoorbeeld riep de NS om "Wegens uitgelopen werkzaamheden kan uw reis veranderd zijn, controleer de reisplanner. Onze excuses voor het ongemak". Ik check de reisplanner. Op heenweg: één keer minder overstappen. Op terugweg: één keer minder overstappen. Waarom bieden ze ook weer hun excuses aan? Ik snap dingen niet. Is hetzelfde als dat ik tegen een klant zeg: "de werkzaamheden zijn anders verlopen dan ik verwacht had, daardoor is uw site eerder klaar en betaalt u minder. Sorry.
Ik heb het niet zo op ambtenaren. Je ziet ze wel eens reizen. De nutteloosheid druipt er van af. Van die saaie, nietszeggende, mannetjes die in logge en trage overheidsorganisaties excelsheets naar elkaar toesturen. Zat vandaag bij een paar in de trein. Laat ik daar iets over schrijven. Afgelopen dinsdag schreef ik ook al een stuk waarbij ik vreemdelingen in de trein omschrijf. Laat ik dat nog eens doen. Dit keer "de forenzende ambtenaar, en zijn secretaresse". De hieronder gegeven profielen zijn volkomen correct, totaal niet verzonnen en ik heb uitvoerig hoor en wederhoor toegepast.
Een voordeel van treinreizen is dat je interessante mensen tegenkomt. Zit altijd wel een leuk iemand tegenover/naast/achter je. Althans. Niet per sé interessant omdat ze zelf iets leuks vertellen. Alle boeiende stuff die verzin ik eigenlijk erbij. Laat ik een paar voorbeelden geven. Misschien ga ik dat wel vaker doen. Dit keer een serie over "forenzende hipsters met hun eigen startupcompany".
De eerste dag van het jaar dat de zon langer dan 4 seconden onafgebroken schijnt kun je twee dingen doen: je kunt als een malle een enorme zonnebril opzetten. Het ziet er zo mysterieus uit en het mag, want: "zonneschijn". Daphne en ik zijn niet zo. Wij laten ons niet gek maken door een beetje lente. Wij blijven lekker nuchter. Wat hebben jullie afgelopen weekend gedaan? Nou, het was mooi weer, dus we hebben een wandeling gemaakt. Op zondag. Zo'n 15km, want het zonnetje scheen zo lekker.
Een gedachtenexperiment. Over Rente. Het is niet zo dat ik tegen rente ben. Maar toch. Door de eeuwen heen zijn velen dat wel geweest. Vaak uit aversie tegen woekerrentes en sociale ongelijkheid.
Na enkele jaren geen ov gebruikt te hebben reis ik sinds kort weer met de trein. Ik heb er nu 3 dagen forenzen opzetten. Dus in alle redelijkheid denk ik wel dat ik nu mag doen alsof ik alles over treinreizen weet. Als zo'n echte openbaar-vervoer-veteraan. U kent me. Ik bedoel. Joh. De NS tegenwoordig. Ik heb vandaag de complete vertragingsbingokaart vol. Heb alle smoezen gehad. In totaal 2.5 uur vertraging. Vanochtend had ik werkelijkwaar tussen Enschede en Hengelo, die op een enorme 20km afstand van elkaar liggen, al een uur vertraging. Ik quote de omroepberichten, letterlijk.
Vorige week was ik op een banenmarkt. En ik ben een dummy. Dus het lijkt me dat ik iets relevants kan zeggen over banenmarkten, voor dummies. Oh. Eigenlijk heette het geen banenmarkt, maar de "Bedrijvendagen". Maar laten we eerlijk zijn, we weten allemaal dat de aanwezige bedrijven daar staan om capabele en goedkope loonslaven te ketenen.
Twee weken terug. Broederweek. Voor iedereen die niet weet wat dat is (praktisch iedereen). Dat is een week waarop alle christelijke studenten onder hun steen vandaan komen. En dan gezamenlijk onder een andere steen gaan zitten. Een week lang verbroedering, gezelligheid en awkward "ja, serieus waar moet je het over hebben met dat tuig van andere verenigingen"-gesprekken onder het mom van "eenheid is zo slecht nog niet".
Oprecht respect voor langdurig werklozen. Echt. Wow. Doordat ik nog op zoek was naar afstudeerstage zat ik ook thuis. Ik verveelde me binnen een week al flink de pleuris. Shit, wat is het saai om niets te doen te hebben zeg. Eerst leek het nog wel leuk. Had er wat werk voor Dcreative naast en eindelijk eens wat tijd om ouderwets te gamen met vrienden. Maar na twee dagen gezond doorwerken had ik al het achterstallige werk afgerond. En was ik ook voor Dcreative weer bij. VERVELING!