Start nieuw dagboek jaar, mooi weekend, iets met belangrijke mensen

• di. 23 aug. 2011 18:06:00
• Dagboek van een Nar

Nu eerst nog even op de fiets naar het gemeentehuis om mijn rijbewijs aan te vragen.

Kak, scheit, wel alle klere, pokke, tieten, verhip nog aan toe! Niks geen mooie geestelijke gedachten ter inspiratie en bemoediging nu! Stik toch in mooie geestelijke opbouw met visie in praktische vaardigheden! Wilde even vlug weg om mijn rijbewijs op te halen, dan inpakken en wegwezen, maar niks ervan. Alles loopt fout!

Zodra ik uit bed kwam bedacht ik me dat mijn tent nog bij mijn ouders lag. Gelukkig binnen een half uur een andere te leen geregeld. Met nog net genoeg tijd om naar het gemeentehuis te gaan spring ik op de fiets, en  zet het op een trappen. Helaas kwam ik niet vooruit, dat had er mee te maken dat mijn ketting er af lag. Nadat ik mijn ketting er weer opgelegd had eigenlijk geen tijd meer, maar toch maar flink aan het fietsen gegaan. Uiteindelijk doodop bij het gemeentehuis aangekomen. "Selecteer wat u wilt doen", "rijbewijs aanvragen", "Heeft u de volgende items bij u?", "Identiteitsbewijs", check, "pasfoto"... Oh ... KAK!

Uiteindelijk geen rijbewijs aangevraagd, te laat weg naar KNW, chagrijnig. Aangekomen, om 13:30. Gelukkig waren we op tijd. We hoefden er pas 15:30 te zijn. Wat?! 15:30 pas? Dan had ik dus prima mijn rijbewijs kunnen aanvragen. Ontplof! Balen.

Gelukkig was de sfeer geweldig. Met allen uit Enschede met militaire vakkunde alle tenten in 5 minuten opgezet om vervolgens als echte ongetemde Enschedese mannen alle hulpeloos kijkende jongedames te helpen bij het opzetten van hun tent. Veel dankbaarheid. En veel kansen om met veel bluf semi-slimme opmerkingen te maken, moeilijk doende over de exacte locatie van de meest eenvoudige koepeltent. Heerlijk. Alle drama van vanochtend al weer vergeten.

's avonds het praatje was goed. Ging over opnieuw onder de indruk raken van God. Wel toepasselijk, want we zaten daar met zo'n 75 mensen die eigenlijk zo'n beetje alles wel weten.

Over de rest van het weekend zal ik wat korter verhalen. Mijn handboek "hoe overleef ik een meerdaagse christelijke meeting" is weer met een paar regels uitgebreid.

1. Zorg dat je timing in orde is. Het beste moment om te douchen is vlak ná het ontbijt tijdens een programma onderdeel.
2. Je hebt nooit te veel mee. We waren met de bakfiets komen reizen naar KNW en hadden daarop alles mee genomen dat enigszins praktisch zou kunnen zijn. En dat was iets dat bekent raakte. Stroom nodig? Wij hadden een campingstekker. Zaag nodig? Hebben we. Lekkage? Wij hebben een waterpomp tang. "Mag ik een pomp lenen?" vroeg een lieve dame uit den lande op enig moment. Tuurlijk. Een handpomp? Voetpomp? Elektrische pomp? Zichzelf oppompend luchtbed? Nou, een handpomp is wel goed. Oh, ok. "Ben je linkshandig of rechtshandig?". (Badum tss)

Voel me onderhand zo ervaren op dit soort meetings dat ik er over zit te denken om er een boek over te schrijven. Of er over te gaan spreken.

Rest van het weekend was te gaaf. Hoewel ik eigenlijk bang was dat ik er niet veel aan zou hebben. Was er immers al 2 keer eerder geweest. Maar was dit jaar toch weer goed. Vooral de momenten die we met het kleine groepje uit Enschede met elkaar mochten hebben waarbij we samen bij God mochten zijn. We hoorden elkaars getuigenis, we baden samen onder de sterrenhemel, we praatten met elkaar in de ochtenddauw, God was er bij als we in de middag in het gras lagen. Het was goed.

Laatste dienst, geweldige spreekster. Praatte tegen ons alsof we kleuters waren maar was daarnaast veel te scherpzinnig om daar moeilijk over te doen. Ik mocht na afloop helpen met voor mensen bidden. Je weet wel, vooraan, met zo'n muziekje. Praatje was ook goed, ging over de Heilige Geest en perspectief en iets over gerechtigheid. Ik zat in ieder geval diep na te denken over de meest essentiële punten uit het verhaal toen ik wakker schrok van een zeer verontrustende boodschap "ik wil graag de voorbidders vragen om hier heen te komen". Schrik! Hele praatje gemist! Geen idee wat er kan gebeuren! Zijn er nog specifieke dingen gezegd? Ah, paniek.

Gelukkig mocht ik samen met een lieve jongedame uit Utrecht vooraan staan, die wel een idee had waar het over ging. Gewoon bluffen en moeilijk kijken, jaren op geoefend, ging vlekkeloos. Gelukkig. Waren wel mooie momenten, van allemaal mensen die allen in eigen woorden zeiden dat ze dit jaar in de taak die ze mochten doen (meestal kringleider) van God afhankelijk wilden zijn en op Hem wilden vertrouwen. Die zich helemaal beschikbaar stelden maar wisten dat God uiteindelijk nodig is om wat dan ook te doen dit jaar. Wow. Gaaf.

Op de terugweg, met de bakfiets, toen we met z'n allen weer van ons heilige bergje af kwamen met de bakfiets stil komen te staan tegen een muurtje. 4 spaken gebroken. Kak. Terug in de waan van de harde werkelijkheid.

Wat een mooi weekend.