Lof der zotheid. En zweetvoeten.

• wo. 7 dec. 2011 12:39:00
• Dagboek van een Nar

Al enige tijd niet in mijn dagboek geschreven. Bewust. Maar, ten behoeve van de zielegesteldheid van mijn vaste lezers (Alex en mijn moeder) lijkt het me mooi om ook weer te beginnen met semi-regelmatig een korte reflectie op m'n dag te geven. Ter leering voor allen.

Afgelopen weekend een boek gekregen voor sinterklaas. Een braaf, degelijk, geestelijk, opbouwend, diepgaand, ondersteunend en stimulerend boek voor de degelijke christelijke geest. Het boek is een recente hertaling van een schrijven van Erasmus in 1509 en heet "lof der zotheid".

Het boek begint met een volledig hoofdstuk geschreven voor hen die zich aangesproken voelen en boos worden. Hierin schrijft Erasmus, in meer beeldende woorden dan waar ik toe in staat ben, onder andere: (en ik parafraseer) "Alleen de grootste dwazen kunnen boos worden om de kleinste zottigheden. Ze kunnen stikken".

Elitair, pretentieus, hoog intellectueel gezever over zotheid en humor. Puur genieten.

Wat me bij het volgende brengt. Tijdens het schrijven van dit stuk voelde het wel goed om hoogst nadenkend met een pen te spelen en af en toe over mijn baard te strijken. Waarbij ik voor mijzelf hier even wil aantekenen dat ik dat in het vervolg niet meer met een vulpen moet doen.

Hoe dan ook, vanavond weer tref. Heb er zin in. Om één of andere curieuze reden word het mij toegestaan om op een elektrische ukulele mee te spelen bij de aanbidding. Heb er zin in, lijkt me fantastisch. Vraag me wel ontzettend af waarom dit een goed idee gevonden word. We zullen wel zien.

Vanavond over de "insider style" zal wel weer zo zijn als altijd als het gaat om getuigen. "Wij mogen over Gods liefde vertellen in de wereld", "maar, dat hoeft natuurlijk niet op een zeepkistje", op dat moment lacht iedereen even schaapachtig, het is immers ook een briljante grap. Die verder ook nooit eerder in deze context gemaakt is. Vervolgens gaan we door met, "God heeft ons allemaal bewust op een plaats in de wereld gezet" om af te ronden met "het is de bedoeling dat je onder studiegenoten een irritante christen bent".

En terwijl de avond vorderde, inderdaad. Vink, vink, vink, vink. Check, check, dubbelcheck. Allemaal gehad, kat in het bakkie. Nu nog twee liedjes zingen en daarna borrelen.

Enige andere dingen die de revue passeerden waren wat basisprincipes van getuigen. Één daarvan was het menszijn van Jezus. Want, beseffen wij ons wel dat Jezus mens was? Hij at, dronk, sliep, liet scheten, wist van z'n discipelen wie er een ochtendhumeur had, had zweetvoeten en stonk soms gewoon. Dit principe word ook wel "too much information" genoemd.

Een ander principe dat aangehaald werd was dat het goed is om ons leven met anderen te delen. Dit had te maken (maar hier snapte ik het niet helemaal meer) met drankspelletjes, praten over seks en heel veel bezig zijn met je uiterlijk.

Al met al een fantastische avond. Lang geleden dat ik zo genoten heb van het samen eten, zingen, de spreker en borrel na afloop.