Zwembad, studeren en pre-adolescente sociale dynamiek
Door bezuinigingen vanuit de overheid en een hoop nutteloze regels vanuit de universiteit word de studiedruk steeds hoger. Steeds meer en meer studenten gaan ten onder aan stress. En alleen hen die het lukt om te ontstressen zullen over enkele jaren nog leven. Kortom, we moeten ontstressen. Maar ja. Daar hebben we geen tijd voor. Oplossing. Op een dusdanig manier studeren dat het stressverminderend werkt. Kan dat dan? Ja natuurlijk! In de zomer doen we dat door aan het zwembad te liggen studeren. Werkt fantastisch en is stress verlagend. En dat kan natuurlijk ook in de winter.
- vr. 27 jan. 2012 09:20:00
- Dagboek van een Nar
Ongeveer dusdanig was onze gedachtegang toen Dorien en ik besloten vandaag in het aquadrome te gaan studeren. Fantastisch idee. Werkelijkwaar fabuleuze vinding die qua briljantie neigt naar perfectie. Een idee die deze wereld achter zich laat en ver daarboven uitkomt bij datgene dat enkel briljant en goed is.
Waarom? Nou, in een zwembad is het warm. Er zijn lekkere stoeltjes. Je kan er met een glas sinaasappelsap onder een freaking palmboom zitten. Er is achtergrondruis waardoor je niet afgeleid word. Het is makkelijk zo nu en dan een beetje in de verte te staren en na te denken. En als je even pauze wilt is het mogelijk van een wildwaterbaan af te gaan.
(2 seconden, ik ga even rond mijn kamer stuiteren van enthousiasme als ik hier aan terug denk)
(ben ik weer)
Normaliter als een mens pauze neemt dan word dat gedaan door een krant te lezen. Of een boek open te slaan. Of even wat youtube filmpjes te bekijken. Allemaal dingen die nog steeds mentale arbeid kosten. In een zwembad echter ga je een handstand maken onder water. Een bommetje doen. Van een glijbaan. Een badmeester pesten. Of op de bodem liggen en push-ups doen. In ieder geval allemaal fysieke inspanning en geen mentale. Echt pauze dus. Fantastisch.
Minder fantastisch waren de aanwezige pubers. Donderse wandelende hormoonbommetjes die elk moment kunnen ontploffen in een golf van emotie (en pus). Zo nu en dan vanachter mijn boek (production planning and scheduling, factory physics) uitgebreid zitten kijken naar de, hoe noemen we dat, pre-adolescente sociale dynamiek. Of in andere woorden, het puberaal paargedrag.
Dat ziet er ongeveer als volgt uit: er is een groepje meisjes die fysiek niet in staat zijn om meer dan 2 meter uit elkaar te zijn. Deze laten constant aan elkaar merken dat ze het stom vinden dat de puberale jochies naar ze kijken, maar lopen wel met make-up in het zwembad. Daarnaast zijn er een paar losse jongetjes die op alle mogelijke manieren hun best doen aandacht van de dames te krijgen. Maar aangezien het een zwembad is zijn eigenlijk alle dingen die een beetje stoer zijn (van muurtjes springen, bommetjes maken in het peuterbadje of tegen de stroomversnelling in pissen) verboden. En dat brengt ons bij de laatste variabele in deze dynamische omgeving, de badmeester. De dynamiek is als volgt:
Meisjes klitten bij elkaar en laten constant weten dat ze het vervelend vinden dat jongetjes naar ze kijken. Niet dat dat echt zo is, maar daarmee laten ze vooral merken dat er naar ze gekeken word. Jongetjes rennen rondjes, vinden het vervelend dat er ook andere jongetjes zijn want dan moeten ze de aandacht delen, maar durven alleen eigenlijk ook niets te doen. En de badmeester rent er af en toe heen om die irritante klerepubertjes te zeggen dat het niet toegestaan is om met zo'n drijfmat van een trap af te surfen.
Een laatste sprekende voorbeeld van deze fantastische jonge mensen in wording. (Overigens, zouden ze niet op school moeten zitten? Maar dat terzijde). Staat één zo'n gastje voor me, ik zal hem "oranje zwembroek" noemen, te roepen naar een gastje zo'n 10 meter verderop: "Simon, kom eens hier heen. Simon, kom eens. Simon kom hier eens heen. Simon, kom nou hier heen. Simon, kan je hier even komen. Simon kom hier heen. Simon kom hier heen. Simon kom hier heen. Simon kom eens. Simon kom deze kant eens op. Simon kom hier ff heen." (en ik overdrijf nu niet)
Ben uiteindelijk opgestaan. "SIMON, KAN JE ALS-JE-BLIEFT DEZE KANT OP KOMEN? MISSCHIEN HOUDT DEZE IRRITANTE ETTER DAN EINDELIJK ZIJN MOND!"
Waarna Dorien me een beetje verschrikt aankeek en me vroeg of alles in orde was.
Jawel, maar ik ga even een rondje zwemmen.
Goed. Eind van het verhaal, was een fantastische tijd. Enorm opgeschoten met leren en genoten van het zwemmen.
Morgen is Focus. Een braafchristelijke conferentie van de Navigators waar we met 1500 man bij elkaar gaan zitten huilen over persoonlijke gevoelens. Heb er wel serieus zin in. Zal er weer een uitgebreide verslaglegging van afleggen.
Plaats een reactie