Zomerkamp dag 3: bomen over bomen en vallen daaruit
Zo. Het is nog steeds zomerkamp. We begonnen vanochtend verplicht met een ontbijt in stilte. Dat was een experiment ofzo. Maf idee wat mij betreft. Volgens mij was het idee als volgt, er zijn introverte mensen en die houden niet van ontbijt in een grote groep. Want dat is luidruchtig en druk. Introverte mensen kunnen daar zelfs heel erg chagrijnig van worden. Nu, het idee van ontbijten met z'n allen in stilte is dat iedereen dan een keer chagrijnig is.
- ma. 9 jul. 2012 23:27:00
- Dagboek van een Nar
Maar ok, zo erg kan het niet zijn. Ik houd er van om grapjes te maken. Dat is nu door gebrek van het verbale element wat lastig. Maar ik ben ook best expressief. In andere woorden, heb 50 grappen in gebarentaal bedacht. Moet goed komen. Eens kijken hoe dat uitpakt.
Aaah. Belachelijk slecht. Wat een beroerde ochtend. Niet alleen moest ik de hele tijd stil zijn, maar er waren ook geen stoelen meer. Stond dus in m'n eentje buiten. Jeuk. Belachelijk. Waarom zouden we, bij ons volle verstand, een leuk ontbijt vervangen door in m'n eentje op een stoepje brood zitten weg te werken. Kunnen al die mensen die daar behoefte aan hebben niet gewoon zelf in een boom gaan zitten?
Over bomen gesproken. Het was vandaag wel een beetje een dag van bomen. De werkprojecten begonnen. Onze opdracht: zie daar, in die richting, is bos, daar moet een pad komen. Kijk, kort, duidelijk en een eenvoudige gewenste richting. De grootste boom die weg moest was een dode verrotte boom die tegen een andere aanleunde. Ons idee was om er bovenaan een touw om te wikkelen en hem dan gewoon om te trekken. Kortom, met mijn hoed op en een touw tussen mijn tanden die boom ingeklommen. Halverwege begon er iets te klagen. Heb maar een tak van een naburige boom vastgepakt. Net op tijd, want vlak daarna verdween alle stevigheid onder mijn voeten en hing ik zo'n 2 meter boven de grond aan een tak te bungelen. Fantastisch. Heb enorm zitten lachen. Helemaal leuk was dat Schwester Barbara erbij stond en op geen enkele manier schrok of in paniek raakte. Die heeft blijkbaar wel vaker met jong volwassenen gewerkt. Netjes naar beneden gesprongen. Niets aan de hand. Wel genoten.
Verderop de dag aan het voetballen geweest. Lummelen. Je kent het wel. En bij lummelen zijn er een paar simpele regels: als de lummel de bal afpakt nadat jij hem als laatste aanraakte ben jij hem, je mag nadat iemand de bal schiet alleen weigeren hem aan te raken als de lummel echt heel dichtbij is en ten slotte, voor de mannen: als een vrouw de bal schiet mag je nooit weigeren hem aan te raken. Dat hoort gewoon zo en weet iedereen. Albert blijkbaar niet, want die deed er niet moeilijk over om rustig de bal van een jonge dame te laten rollen en haar aan haar lot over te laten. De klaproos.
Vanavond een preek over "overgave". Met daar rond-omheen een paar symbolische werkvormen. Iets met sleutels of water, zalving, knielbankjes, dat soort dingen. Vind dat soort dingen in een dienst altijd wel mooi, maar toch ook weer raar om er zelf aan mee te doen. En even tussendoor. Yugh, wat ben ik genuanceerde crap aan het typen.
Hoog tijd om te gaan slapen dus. Er komt geen leuk woord meer uit. Samen met Albert vannacht ingeschreven voor de "24/7 prayer room", dat is een leuke nieuwe rage waar navigators aan mee doet, maar kan het eigenlijk ook wel weer waarderen. Belachelijk idee overigens om ons zo laat in te schrijven. Ben morgen vast kapot.
Plaats een reactie