Gala, één van de grotere sociale gedrochten.

• vr. 16 nov. 2012 13:00:00
• Dagboek van een Nar

Goed, genoeg boehoe huilie huilie gedaan, over naar de orde van de dag, er was gister een gala, één van de grotere sociale gedrochten die een studentenvereniging in staat is om op te zetten. Alex was er niet, maar /care, meer aandacht voor Dinand.

Hoe dan ook, een kleine samenvatting van de avond dus. Binnenkomst, iedereen is een beetje zenuwachtig. "Zit mijn pak wel goed?", "Vind men mijn corsage wel mooi?", "Vind men mijn date wel mooi?" en "waar staat de zware alcohol?" zullen zo'n beetje de vragen zijn die men zich stelt. Vragen die ik mezelf zoal stelde waren "wie ben ik?", "wat doe ik hier?", "wat moeten we aan met de politiek-economische situatie in noord-tibet?" en "Whoehoe cocktailjurkjes".

Over die corsages. Corsages zijn het smeermiddel in de sociale ramp die gala heeft. Situatie: "iedereen heeft zijn best gedaan op zijn/haar best gekleed aanwezig te zijn op dit gala, waar er gestijldanst wordt en volgens allerhande officiële etiquette gegeten". Kortom, awkward. Want de hele avond ben je aan het opletten of je alles wel goed doet. En dan ook nog proberen om gesprekken te voeren. Moeilijk! Nu, hiervoor zijn de corsages. Want, doordat iedereen een maffe corsage heeft met een leuk verhaal erachter is het altijd mogelijk om te vragen "wat is het verhaal achter jullie corsage?" en bam, een gesprek.

Nu was dat in het geval van Arline en mij ingewikkeld. De corsage die ik kreeg waren 2 klompjes met delfsblauw tekeningen er op. Het verhaal erachter: "Klompjes zijn uit de jaren 50 en dat is het thema voor het gala. Daarnaast hou jij van het verzinnen van verhalen, dus jou opdracht is om de rest van de avond iedere keer dat er gevraagd wordt naar de betekenis van deze klompjes een nieuw verhaal te verzinnen". Crap. Geloof me, dat wordt na de 7e keer moeilijk. Hieronder een overzicht met een selectie uit de verhalen die ik me nog kan herinneren:

Arline houdt van zeilen en ik van hardlopen, de combinatie daarvan zijn natuurlijk klompen. Want je loopt er op en vaart er in.

Ik ga het niet helemaal vertellen want het is een emotioneel persoonlijk verhaal. In ieder geval staat het hout dat bewerkt wordt tot klomp bij ons symbool voor hoe God in ons leven werkt.

Ik ken Arline van Student Alpha waar ze wat stapjes in geloof heeft gezet, daarna heb ik wat met haar op mogen trekken toen ze haar eerste stapjes bij NSE zette en aangezien het thema de jaren 50 is vonden we klompen daar bij passen.

Goed, volgend onderdeel. Dansen. Ik heb tot dusver elk jaar een nieuwe definitie gegeven voor dansen, dus laat ik dat ook nu doen:

Dansen is de op gelijke tijdsintervallen gezette semi-willekeurige herlocatie van lichaamsdelen van een incoherente groep mensen waarbij er non-verbaal allerhande triviale communicatie plaatsvindt. De "waardering" van de danser wordt hierin meer bepaald door de gezichtsuitdrukking dan door sub-relevante dingen als ritme, motoriek of sociale status van de beoefenaar.

Laatste onderdeel, de rookkamer. Wat kan ik zeggen? Er stonden leren fauteuils, van die dikke eikenhouten tafels, zo'n grote wereldbol, een telescoop, een enorm schilderij van van Heek. Ik ga binnenkort navragen of het mogelijk is om in deze rookkamer te werken. Als er wifi is neem ik mijn laptop mee en kan ik er prima websites bouwen. Of schijt daar aan, ik leg zelf wel wifi aan.

Al met al een gruwelijk mooie avond.

Oh, en er liepen te veel paartjes heel close met elkaar te dansen om nog geloofwaardig voor "vrienschappelijke date" door te gaan. Brrrrrrrrr. Yugh. Stelletjes. Dingen. Andere kant van de dansvloer doorhobbelen en niet kijken.