Eerlijkheid, vriendschap en kliekjes
Het is tijd voor een dagboek stukje uit de categorie eerlijk. Je weet wel, de categorie huilie-huilie eerlijk op basis waarvan Alex me af en toe dreigt uit mijn ambt als nar te zetten. Volstrekt terecht overigens. Zoals het een goede jank-blog betaamd begin ik met een gestyleerde retorische vraag, op basis waarvan ik uiteindelijk uitkom bij iets waar ik mee zit om hier vervolgens lekker melancholisch veel te dramatisch over te doen. Maar nou en, het mag, want het is winter.
- ma. 14 jan. 2013 12:53:00
- Dagboek van een Nar
Een vraag waar ik al een tijd mee zit is de volgende. Ik heb sinds de vakantie eigenlijk geen zin om mijn taken als bestuur bij NSE weer op te pakken. Ik wist niet zo goed waarom niet, maar ik liep er tegen aan. Dat dit niet iets op zichzelf staands is maar dat er iets anders aan de hand was vermoedde ik, maar ik wist niet zo goed wat.
Zou het kunnen dat ik het idee heb dat het bestuur niet lekker loopt en mijn externe bijdragen een beetje nutteloos zijn? Nee, niet echt, ik zie juist dat m'n mede bestuursgenoten de afgelopen weken weer fantastisch bezig zijn en heb steeds meer respect voor ze. Zou het zijn dat ik te veel drukte heb en er daarom tegen opzie? Nee, want uberhaubt presteer ik het beste onder druk en daarnaast doe ik steeds minder bij bestuur, dus dat kan het ook niet zijn.
Nee, een begin van het antwoord ontdekte ik vorige week toen ik ziek was. Iets wat me in dat geheel opgevallen is is dat niemand me gevraagd heeft hoe het ging. Ff een sms-je ofzo. Kringgenoten niet, bestuurgenoten niet. Maar goed, laten we redelijk zijn, ik ben daar zelf ook slecht in.
Maar toch, afgelopen zondag viel het kwartje toen Daphne en ik een planning voor komende tijd aan het maken waren. Er komt een liftweekend aan, en had geen zin om mee te gaan. Waarom niet, een liftweekend is toch leuk? Nou, terugdenkend aan vorig jaar, nee. Zaterdagochtend, er worden wat groepjes gemaakt om samen door Antwerpen te lopen en plezier te maken. En, ik weet niet meer wat de reden was, het groepje met mensen van mijn leeftijd daar was ik samen met Daphne niet welkom. Misschien was het omdat ik te extrovert ben, of omdat Daphne en ik een stelletje waren, of omdat het groepje te groot werd. Allemaal redenen die ik, toen ik er wat langer over nadacht, afgelopen jaar vaak genoeg gehoord heb.
Zomervakantie met een groep vrienden, oud en nieuw, weekendjes weg, gezellige avonden samen, na afloop van de kerk samen ergens hangen. Allemaal leuke activiteiten. En ik moet altijd keihard mezelf uitnodigen, en zelfs dan ben ik vaak genoeg niet welkom. Vaak met reden dat ze met een klein groepje wegwillen, of dat stelletjes niet leuk zijn, of dat ze een keer met introverte mensen bij elkaar willen zitten. Maar weet je? Na een paar jaar proberen om mee te doen met dit kliekje geloof ik het wel, het zijn smoesjes, ik ben gewoonweg niet interessant genoeg.
Al met al kan ik denk ik concluderen dat ik binnen NSE als groep ontzettend eenzaam ben omdat iedereen van mijn leeftijd met elkaar in een kliekje zit en ik niet welkom ben. Waarom vind ik het niet leuk om mijn bestuurstaken op te pakken? Omdat ik voor een vereniging aan het werk ben waarvan iedereen van mijn eigen leeftijd met elkaar aan het klieken is. En ik boei niet.
Nu, in alle redelijkheid. Misschien ben ik ook wel een egocentrische eikel die het moeilijk vind om om anderen te geven. Dat geef ik graag toe, ik vind dat erg moeilijk. En misschien backfired dat nu wel en moet niemand me meer. Zou kunnen. Maar ergens heb ik moeite om dat te geloven.
Aan de andere kant. Ik zie nu zojuist op facebook dat Geert-Jan me gepoked heeft (Geert-Jan doet niets met facebook en weigert überhaubt wie dan ook als vriend toe te voegen, dit is een unicum. red). Misschien valt alles wel mee.
Plaats een reactie