Burgerslachtoffers, huilie-huilie compensatie en persoonlijke emotie issues

• wo. 16 jan. 2013 13:38:00
• Dagboek van een Nar

Goed, na deze enigzins morbide introductie zal de gemiddelde lezer zich wel ongeveer afvragen: wat de flip is er aan de hand? Nou, duizend zure bommen en granaatappels, toen ik vanochtend opstond en mijn narrekap wilde groeten, het ochtendritueel waarbij ik mijn tong uitsteek naar de wereld en daarna salueer naar mijn narrekap, bleek dat een onverlaat deze had ontvreemd. Shit! Wie? Wat? Waarom? Er gaan slachtoffers vallen! En daarna ga ik uitzoeken waar dat ding is!

Na zo'n 40 seconden puik detectivewerk, het aanzetten van facebook op mijn tablet in mijn luie stoel terwijl ik mijn portie rauwe koffiebonen met heet water aan het wegspoelen was, had ik de dader gevonden. Alex (hij heeft in verband met mij dagboek van maandag mij tijdelijk uit mijn ambt als Nar gezet. zie http://www.huizepatmos.nl/content/het-huil-incident-compensatie-van-een-nar). Gelukkig, dat scheelt al weer. Als er iemand is die bijna het recht heeft om dat ding uberhaubt aan te raken, dan is het Alex wel. Ok, er gaan represailles volgen, maar laat ik in ieder geval even melden dat ik z'n geschreven blog mooi vind en ik Alex een goede gast vind.

30 minuten later

Over die represailles. Ik ben in de tussentijd even op en neer geweest naar Alex z'n slaapkamer. Mijn verwachting was dat ik op de fiets compleet chaotisch in m'n hoofd, adrenaline door m'n aderen en een waas voor mijn ogen, zou zijn. Maar dit alles maakte plaats voor een rustige, tranquille, ijzige, dodelijke kalmte. Nadat ik getracht had om via het keukenraam binnen te komen (jongens, als jullie een punt van een zakmes vinden in dat keukenraam dan is die van mij) was het tijd voor plan B. Aanbellen. Dat werkte. Hup naar z'n kamer. Eens kijken wat we als ruilmiddel kunnen convisceren. Ah, duidelijk. z'n grote idool, Josje. Ze ligt nu veilig vastgebonden op mijn plank met alcohol en sigaren.

Nu. Nadat we dat gehad hebben, laat ik eens reageren op die blog. Ja, ik heb maandag een huilie-huilie blog geschreven vol met persoonlijk-sociale eigenwaarde issues. Daar denk ik momenteel natuurlijk heel anders over. Mijn officiele reactie is momenteel "Schijt aan die kliekjes, ik weet donders goed dat ik met andere mensen wel op kan schieten". Dat had natuurlijk maandag ook mijn reactie moeten zijn, maar soms moet ik ergens een keer over ontploffen en er wat over schrijven voordat ik het kan laten liggen. Klaag me maar aan.

Gister op kring heb ik er ook over verteld, want in tegenstelling tot Alex durf ik best wat van mezelf te laten zien, en ook toen merkte ik al dat het me eigenlijk niet meer raakt. Want, nogmaals, "Schijt aan die kliekjes, er zijn andere mensen met wie ik prima op kan schieten". Of, om het op een andere manier te verwoorden, op het eind van de avond kreeg ik wat foto's te zien en nee, ik hoef niet onderdeel te zijn van een whatsapp groep waar naaktfoto's van NSE'ers rondgestuurd worden, schijt daar aan.

Maar goed, hij heeft nog steeds die narrekap van me. En weet je, dit gaat allemaal over compensatie. Ik moest een compensatie schrijven voor die blog van maandag. En Alex die probeert met deze actie ook dingen te compenseren. Hij probeert te compenseren dat hij niet in staat is iets van z'n emoties te tonen, dus brand hij het af als ik het wel doe. Heck, hij probeert met een hele stoere blog te compenseren dat hij normaliter bang is om boos te worden. Maar gelukkig hebben we gister kring gehad en we hebben allemaal tegen Alex gezegd dat wij hem wel waarderen en dat hij een grote jongen is en heus wel eens een keer voor zichzelf mag opkomen. Het geeft niets als je daar wat tegen opziet, want het is ook moeilijk. Oh, en Alex, over echte mannen gesproken, die zijn ook niet bang voor de tandarts.

Hoe dan ook. Ik ben over die persoonlijke huilie-huilie issues heen. Want, ten derde maal, schijt aan die kliekjes. Ik ga niet m'n excuses aanbieden, want excuses zijn voor watjes. Maar ik zal het niet weer doen, want genant. Dan rest mij niets anders dan me aansluiten bij de rest van Enschede in het dankgebed dat Alex en ik vrienden zijn, want behalve dat er geen burgerslachtoffers vallen kan ik het ook gewoon waarderen.

Oh, en Alex. We weten allebei dat jij meer geeft om techniek dan mensen. Dus behalve Josje heb ik ook je arduino en wat printplaatjes meegenomen. Misschien dat je nu eindelijk eens tijd hebt om met mensen plezier te maken in plaats van op je kamertje te zitten solderen. Ik wil m'n narrekap terug, want shit, niemand komt aan mijn narrekap.

Update 17:28

Goed, voor de rest heb ik vandaag een heerlijke dag gehad, heb wat ontwerpwerkzaamheden uitgevoerd en wat geld verdient. Mijn narrekap staat inmiddels weer terug waar hij hoort te staan. Alex heeft een blog geschreven (http://www.huizepatmos.nl/content/de-ontknoping-het-huil-incident-compen...) waar hij impliceert dat mijn volledige gedrag voorspelbaar was en dat hij me binnenkort weer zal herbenoemen als Nar.

In reactie daar op. Meh, het was Napoleon die ooit zichzelf tot keizer kroonde, die man was een held. Ja, maar hij verloor uiteindelijk toch? Ja, nadat hij heel Europa had veroverd, dus dat telt niet echt, of wel? Op eenzelfde manier heb ik ook mezelf ook ooit Nar benoemd, er is niemand anders met dat privilege. Laat dat duidelijk zijn

First order of business: Josje ligt op de barbecue.

En zoals Jan Oene inderdaad al zei: Hup, weer aan het werk. Waar ik aan toe wil voegen: "Een gras, een plas en alles bleef zoals het was. Behalve voor Josje".