Berlijn en Pisa. Het leven omarmen

• wo. 5 jun. 2013 11:40:00
• Dagboek van een Nar

De inhoud van mijn dagboek dit keer: enige nauwelijks overdreven verhalen over mooie uitjes de afgelopen tijd afgesloten met een semi-zoetsappige braaf-christelijke gedachte. Mocht je dit stuk lezen dan zou ik willen aanraden om onderstaand muziekstuk van Runrig op te zetten:

I'm alive again on a Maymorning
Going to wipe the slate clean
Follow my dreams
All the yearning buds are here again
With the the promise of a new life to come
Spring is here again

Tja. Wat ga ik zeggen over Berlijn? Het was wel aardig. Zesje. Niet "emmer-vol-met-otterpis-slecht" maar ook niet "skydiven-uit-een-terugkerende-space-shuttle-briljant". Het was wel aardig. I guess. Goed, ik ga niets overdrijven en som gewoon droog op wat er gebeurd is. Dan nog word deze post te lang.

Zaterdag
Wat een dag. Berlijn verkend. Goedkoop ontbeten in lunchroom, belachelijk goede koffie, checkpoint charlie bezocht. Gratis paella gegeten, actie van dreft ofzo. Rijksdag gezien. Brandenburger tor. Daar een als dart-vader verkleedde pinda boos gemaakt. Blijkbaar moet je betalen voor foto's. "unter den linden" gelopen. Shotjes gedaan met een groepje dames die bezig waren met een vrijgezellenfeestje om 3 uur in het park bij de Kathedraal. Kathedraal was mooi overigens. Museum van Berlijnse geschiedenis bezocht. GROOT! Bij TV toren langsgeweest, was een hangplek voor probleemjeugd. In het hostel een Amerikaanse jongedame leren kennen die een tikkeltje naief om 1 uur 's nachts in haar eentje in een wildvreemde stad naar het hostel was gelopen. Samen met haar en een duitser die archeologie studeerd nog een bar opgezocht. Goede wisky. Mooi gezelschap. Veel grappen gemaakt over Amerikaanse maat en gewicht eenheden. Dame vraagt "hoe laat gaan we naar huis?". Oh, 3 Jupiter maancyclussen voor half over eb. Daarna cocktailbar ernaast, cocktails voor 3 euro. In pak. Goede tijd.

The sun is melting over the hills
All our roads are waiting
To be revealed
For this day in history has brought us to here
Now it's all there for the taking
The day is what you see

Zondag
Ietwat later opgestaan. Weer goed ontbijt opgesnort. Dame was ook mee. Gingen naar moderne kunst museum, daar deed ze opleiding voor. Duitser weg gevraagd naar het Hamburger Bahnhof. Dat bleek niet een station te zijn maar de naam van het museum. Lol, stomme toeristen. Wij drie snapten er niet een halve klap van. Ik herkende één naam, die van Andy Warhol. Vond ik al erg knap van mezelf. Was erg interessant, moderne kunst. Soms was het ook gewoon onzin. Af en toe met z'n 3en heel intelligent vragen of het stuk niet verkeerd om hing. Lomp vaak op onze donder gekregen. Blijkbaar mag je niet op muurtjes zitten, of op kunst, of aan kunst zitten, of uit je neus eten. 's avonds met een jachtbittertje geproost op een legendarische avond. In bar whisky gedronken en sigaar gedaan. Kwam daar, belachelijk toevallig, dame met twee vriendinnen uit Amerika ook aan. Toch nog maar samen een cocktail gedaan. "Nee, we hebben ons niet speciaal omgekleed om naar een Bar te gaan, we zijn altijd zo gekleed". Cocktails zijn raar, soms staan ze in de brand. Gezellige avond. Op eind nog shotjes on the house gekregen. Wat een avond. Tijdens de terugweg stond Laurens nog taxi's te filmen. En twee sigaren tegelijk aan te steken met een nieuwe aansteker. We waren vrolijk denk ik.

Heb Alex een hand geschud, onze missie was geslaagd.

The light's returning, the work is in hand
All the cynics have vanished
From where we stand
All the chances wasted are drawing me near
And all around there's new life rising
From the winter fields

Goed. Wat wil ik hier mee zeggen? Wat is de zoetsappige christelijke gedachte die hierbij hoort? Nu, daarvoor wil ik terug naar een gebeurtenis in Pisa. Stel je voor: Pittoresk plaatsje op een rots aan zee. Enorm mooi. Daar lagen een lading bassaltblokken in het water om daarmee een rustige baai geschikt als haven te maken. Geert-Jan stond op die rotsblokken over zee uit te kijken. Ik stond te luisteren naar het nummer Maymorning van Runrig en keek hoe Geert-Jan in alle rust stond te genieten van het uitzicht. Golven tegen de bassaltblokken aan, zag er mooi uit. Af en toe een echt hele hoge golf, dan kreeg Geert-Jan een paar druppels op zijn schoenen. Besloot er naast te gaan staan.

Op enig moment hoorden Geert-Jan en ik een enorme klap en we zagen hoe er een belachelijk hoge golf over ons heen ging vallen. Op dat moment is het mogelijk om heel veel dingen te denken. Zoals "oh nee, mijn mp3 speler". Of camera. Of telefoon. Of: "shit ik ga van de rotsen geslagen worden". Gek genoeg, al die gedachten kwamen niet bij mij op. En waar Geert-Jan in alle coolheid naast me stond en het liet gebeuren was dat ook mijn reactie. Armen wijd het water opvangen.

I'm alive again
I'm alive again

Volslagen doorweekt. Maar wat een moment. Het publiek dat op de kant stond te kijken was enkele tellen volslagen stil. En begon toen te lachen. Er zijn foto's van, die hoop ik ooit nog te krijgen. Achteraf hoorden we dat wij één moment volledig aan het zicht onttrokken waren.

Wat nu, wil ik hiermee zeggen? Nou, wat ik gister op kring ook al deelde. Enige jaren terug was ik ontzettend "braaf" gelovig. Niet dat ik nu minder gelovig ben, maar het is niet meer zo enorm opgepoetste serieuzige braafheid meer. In plaats daarvan heb ik, net als die golf op de rotsen, het leven omarmd. Waarom ook niet? Als ik zo hard gezegend ben waarom zou ik daarvan dan niet belachelijk hard genieten?

Ik heb zonder het te beseffen de afgelopen tijd alle braaf-christelijke vromigheid achter me gelaten en heb het leven omarmd. Daarin heb ik God leren kennen.