Nat gaan en sleutels vergeten
Eerder schreef ik in dit dagboek enige frasen over "het leven omarmen". Niet huilen als je nat word. Avontuur opzoeken. En dat soort dingen. Over mijn bezoek aan Berlijn en Pisa ging dat uiteraard. Edoch, dat soort dingen kan natuurlijk ook enorm fout lopen.
- do. 20 jun. 2013 12:30:00
- Dagboek van een Nar
Zoals vanmorgen. Het was de afgelopen dagen zo'n zeven en een half miljoen graden. Laat ik hier tussendoor ook vooral even noemen dat we dan ook enorme Nederlanders zijn en ook gewoon door blijven zeiken. De winter heeft geen sneeuw, zeur, de winter duurt te lang, zeur, het is veel te heet, zeur! Hoe dan ook, het was dus zo heet als enkele kernfusiereactoren op kolen. En vanmorgen begon het te regenen, heerlijk. Mijn idee, ik loop in zwembroek en shit naar buiten en ga even lekker van de verkoeling genieten. Helaas, de fout die ik maakte was dat ik ook met alleen een zwembroek en shirt naar buiten ging. Zo vergat ik bijvoorbeeld mijn mobiel, mijn laptop, tablet en sleutels. Vooral die laatste was lastig. Zodra ik dat besefte was mijn reactie zo ongeveer: "Oh. Ah. AAAAAAH!".
Dus, ja, heerlijk, genieten van buiten in de regen staan dansen. Kijk mij, ik ben vrolijk, en alles. Maar wel dom.
Momenteel zit ik bij de AV van NSE. De tweede deze maand. Achter mijn laptop. Braaf notities te maken, dat valt niet op. En als ik heel eerlijk ben begin ik er wel een beetje flauw van te worden. Niet dat ik het gehad heb met NSE. Of AV's. Maar het is bijna vakantie en het was een zwaar jaar. Misschien dat daardoor de regel-nazi-geneuzel-opmerkingen me wat zwaar vallen. En misschien dat ik daardoor minder zin heb in de niet-terzake-doende moeilijke blikken om goed na te denken over getuigen.
Over getuigen gesproken, ik ga komende zomer liftend naar Santiago-de-compostela, samen met Daphne. Voor iedereen die niet per-sé onderlegd is in christelijke achtergrond kennis, en alle evangelische mensen die totaal geen kennis hebben van alles dat ouder is dan 10 jaar het volgende: Santiago-de-compostela is een bedevaartsoort. Veel gelovigen trekken daar lopend of fietsend naar toe. Vaak om een thema te overdenken of tijd te besteden aan gebed. Dat spreekt me wel aan. Onderweg lijkt het me mooi om enorm flexibel te zijn in planning, mensen te spreken, foto's te maken en mijn Bijbel te lezen. Het word een pelgrimage en dat vind ik leuk. Daphne zit momenteel in Schotland overigens, ik vind haar cool.
Al met al. Het is nu het eind van de AV. Situatie. Ik ben flink nat, dat was omdat twee dames achter me aangezeten hebben met flesjes water. Toe, hoort erbij.
Plaats een reactie