Matig capabele athleten in soort van actie

• wo. 31 jul. 2013 12:30:00
• Dagboek van een Nar

Dat waren enkele interessante weken moet ik zeggen. Watskeburt? Nou, ik heb afgelopen weken weer meegedaan aan een fantastisch athletes in action project. Maar goed, laat ik niet overdrijven. Het was wel oké. We waren in blauwe shirtjes op een sportveld. Dus in zoverre was het geslaagd. Er werd ook gesport, dus dat klopte. Sebastiaan en ik waren teamleiders. En waar wij voor stonden, wat wij ademden en wat wij benadrukten was ons motto

Matig capabel in alle opzichten

En dit was ook echt iets waar wij voor stonden. Ik zal een min-of meer chronolische weergave geven van de gebeurtenissen tijdens de afgelopen periode.

Voor hen die het niet weten overigens. Athletes in Action is een project waarbij veel kerken een sportteam laten draaien in hun wijk om zo contact te leggen met jongeren. Het doel is om als kerk meer contact met de wijk te hebben en daar een waardevolle bijdrage te leveren.

Voorbereidingsconferentie. Je kent het. Veel christelijke jongeren die sportief zijn en van actie houden. Dak gaat er af. Dinand heeft zijn conferentiehandboek mee en staat op scherp om zoveel mogelijk cynische opmerkingen te maken tegen overmoedende adolescenten. Het Nederlandse deel van ons team was bijna compleet: goed genoeg. Tijdens de conferentie zouden we ook een paar Oekraïners in het team krijgen.

Na de eerste paar dagen van seminars, workshops, Cubb spelen en languit in het gras liggen kwam een mannetje van de AiA staf naar me toe. Hij vond ons team wel lekker lopen en we zagen er wel capabel uit. Of we niet een extra Zuid-Afrikaan in ons team wilden. En zo kwam Wesley bij onze bende. Heb meteen Sebastiaan even aangesproken dat we rustig aan moesten doen, we willen niet overkomen als een goed team. Nou goed, we besloten ons team maar te introduceren met een engels motto, dat we tijdens de sportmiddag goed konden gebruiken:

Slightly capable at trivial sports

En dit bleek wel te kloppen. Want bij sporten als theedoek-volleybal, "maak het woord" en "menselijke knoop" hoorden we standaard bij de middenmoot. Frisbee, een echte sport, daar werden we gewoon ingemaakt. Al met al matig capabel ten top. Sebastiaan en ik waren trots.

Volgende dag, Oekraïners erbij. Eerste team meeting met 10 man, volle bak. Maar iedereen deelde iets en het was al snel duidelijk dat het een mooie groep was. Niet dat Sebastiaan en ik daar iets aan gedaan hebben hoor. Dat zou getuigen van initiatief. Op enig moment kregen we per ongeluk een compliment op ons team proces. Voor de zekerheid heb ik de rest van de dag maar pauze genomen om in het gras te liggen. Want noem het delegeren of "iedereen volledig tot zijn recht laten komen", in alle gevallen hoort een teamleider geen klap uit te voeren. En, omdat een team van 11 te groot is besloot Babette maar om haar voet auwie te doen, zodat ze niet mee kon doen. Gelukkig maar.

Hoe dan ook. De projectweek. Kan ik kort over zijn: het was zo heet als een opgevoerde glasoven in de onderste lagen van de hel en het hele project liep als een geoliede trein op Red Bull. Het grootste deel van de week hebben we de middag maar half gevuld met sport. De andere helft was dan een enorm watergevecht. Vaak sportteam vs kinderen. Meestal won het sportteam. Zijn leuke foto's van overigens. Halverwege hebben Sebas en ik maar besloten om een paar kinderen op te stoken, zodat er in ieder geval íéts fout ging. Maar het mocht niet baten, dus hebben we alle Oekraïners op de vrijdag alvast maar naar huis gestuurd. Ook dat bleek onvoldoende en de afsluitende avond met een openluchtdienst was geweldig. Nou ja, één ding ging fout: volgende keer een microfoon regelen. Klein puntje.

Al met al een fantastische week genoten met een werkelijkwaar fantastisch internationaal team. Enorm van genoten. Wat een weken. Wel helemaal kapot na afloop overigens. Dat hoort.

Verder de afgelopen weken: met een groep van de kerk naar het Rutbeek geweest. Barbecue mee, frisbees en volleyballen. Genieten. Het was zo mooi weer dat het mogelijk was om "tegen-de-zon-in-instagram" foto's te maken, maar dan zonder instagram. Daarnaast is besloten dat Daphne en ik niet naar Santiago de Compestella gaan liften deze weken, wat erg jammer is, maar helaas noodzakelijk. Positieve daaraan is wel weer dat ik vijf weken de tijd heb om sites te bouwen. Wat maar goed is, want ik heb onderhand opdrachten liggen voor het belachelijke aantal van tien websites.

Vrijdag volgen de foto's die ik gemaakt heb, ik zal ze hier plaatsen.