Een monotoon verhaal van 40 minuten op een terras

• wo. 14 aug. 2013 12:30:00
• Dagboek van een Nar

Goed, mijn vakantie gaat niet door, dan kan ik beter maar iets goeds doen met de tijd die ik nu over heb. Zoals het schrijven van stukken in mijn dagboek, dat bedoeld is als lichtend voorbeeld en diepe inspiratie vanuit het leven van deze tomeloos interessante christelijke student. Want daar heb ik naast het bouwen van sites ruim de tijd voor. Ik heb zoveel tijd momenteel dat ik maar een soort van geranium op mijn kastje gezet heb.

Afgelopen zondag. Kerkdiens. Laat ik daar een kort woord over schrijven:

Saai

Hmm. Ik zal er iets meer woorden aan geven:

Erg saai

Daarmee bedoel ik de dingen die de voorganger zei, of meer, hóé hij ze zei. Ik zou me nu natuurlijk schuldig kunnen voelen, want het is erg oppervlakkig om enkel en alleen op basis van de manier van spreken een hele dienst als "erg saai" te karakteriseren. Vragen als "durf ik het binnen te laten komen?" en "mag het me ook raken?" komen dan naar boven. Maar als ik nu eerlijk ben: het was een verhaal van 40 minuten strak, monotoon, op dezelfde snelheid, voorgelezen vanaf een papiertje, zonder enige vorm van dynamiek, interactie of beweging, waarbij de boodschap in één regel samen te vatten is en ook nog eens redelijk bassaal. Om het in de woorden van iemand anders te gieten:

Het is helemaal niet erg als het een keer een wat meer basisonderwerp is, maar breng het dan dichtbij.

En als ik het geheel nu in mijn woorden giet:

De vorm is onderdeel van de inhoud. Deze vorm was in dit geval, en elk ander geval, tamelijk ongeschikt.

Kortom: ik heb tijdens de dienst met name met mijn telefoon gespeeld. Normaal doe ik dat niet, maar in dit geval zonder enige schaamte. Ben op WhatsApp maar een discussie met de andere jeugdleiders begonnen. (oh ja, ik ga jeugdleider worden)

Alleen Sebastiaan deed niet mee met onze levendige discussie over kleurplaten op WhatsApp omdat "Je weet dat ik tijdens de dienst niet met mijn telefoon speel". Ja, Sebastiaan, maar "You know you want to". Bovendien, niet op telefoon spelen zegt niets over de tablet met Simpsons rechts laten liggen. Dat heb ik maar niet gezegd. Al met al waren we er als jeugdleiding toch over uit dat we kleurplaten met auto's wilden, want die zijn leuker dan kleurplaten met Dora (wie de flip dat ook mag zijn).

Over dat jeugdleider worden. Dat doen we met z'n 4en op onze eigen manier. Zo vinden we het belangrijk om op een degelijke manier te vergaderen, met notulen en aantekeningen en planningen en al die shit. Maar met name vinden we het belangrijk dat op een terras te doen. En dan zonder die notulen en aantekeningen en shit. Ik mag deze groep wel.