Keynote speakers, jeugdleiders, kerkwebsites en clowns

• do. 3 okt. 2013 12:30:00
• Dagboek van een Nar

Het event kan het beste samengevat worden in de sfeerwoorden: "Jong, hip en fancy". Er stonden 3 sprekers na elkaar op het podium. Met allemaal hun haar een beetje door de war, een grote bril en een veel te strakke broek. Die deden dan een "keynote presentation" van hun "iPad". Dat is een fancy manier om te zeggen dat ze vrij kort iets zeiden en een powerpoint hadden met mooie lettertype's. Nadat spreker één klaar was haalde hij zijn iPad uit de standaard, spreker twee kwam op en deed zijn iPad in weer dezelfde standaard. Wat een hipsters.

Het waren lekker makkelijke praatjes die wel goed voelden maar waarvan je je na afloop vraagt wat je nu geleerd heb. <Bedenk hier zelf een vergelijking met McDonalds>. Maar oké, oké, stiekem vond ik de dag wel waardevol.

Dat niet iedere christen zo bij de tijd is blijkt op heel andere manier. Gister brachten Carin en ik een filmpje uit ter promotie van onze nieuwe business: het maken van websites voor kerken. Want die zijn, over het algemeen genomen, slecht. Echt. Erg slecht. En dat is jammer. Want jeugd die in een dolle bui op die site bekijkt, een jong stel dat net verhuisd is en in hun omgeving een kerk op zoekt en iemand die zich afvraagt wat de kerk naast hem zoal bezig houdt, zien allemaal die site en die laat vervolgens geen goede indruk achter. Dit meen ik oprecht. Ik denk dat kerken die zich online als clowns gedragen naadloos aansluiten bij de volgens mij heersende gedachte dat christenen ouderwets en achterhaald zijn. En het is niet nodig!

Hoe dan ook. Carin en ik vinden het jammer dat die sites zo slecht zijn en willen daar graag wat aan doen. Vandaar dat we voor kerken websites aanbieden. Lomp goedkoop, professioneel uiterlijk, functionaliteit op maat per kerk. En omdat we zelf kerkelijk zijn weten we ook echt wat nodig is.

Goed, dat filmpje van ons viel grotendeels erg positief. Niet helemaal. Één van de verwijten die ik naar mijn hoofd kreeg was zo pak em beet: "je bent zelf een clown!". Die deed echt pijn. Niet zozeer omdat het punt van ironie blijkbaar een tikkeltje gemist werd maar omdat het onderscheid tussen clown en nar niet gemaakt werd. Dat is een dingetje. En ondanks de cruciale regel dat een nar nooit in meta vorm over het narrenschap hoort te praten zal ik mij daar nu toch aan wagen. Een clown is iemand die bewust over zijn eigen voeten struikelt en comic sans gebruikt. Een nar is de persoon die danst op de dunne lijn tussen waarheid en cynisme waar satire ontstaat. Hij doet dit niet met een doel, maar om de kunst an sich. Ik ben een clown, laat dat duidelijk zijn, maar ik vind mezelf een nar en dus kwets je mijn gevoelens door me een clown te noemen.

Huilie huilie.

Maar goed, in de tussentijd zijn de meeste kerkwebsites nog steeds jammerlijk slecht.

Goed. Volgende week ga ik weer een keer wat positiever ergens over schrijven. Dat kan ik wel!