
Een frisse wind door het publieke gesprek
Terwijl ik ontzettend netjes in een flink trendy nieuw universiteitsgebouw zit te leren aan een tentamen waait het buiten hard. En niet een beetje hard, het stormt als de pinda's. Af en toe zie ik een tak voorbijwaaien. Op social media vliegen de foto's voorbij van takken die uit bomen waaien. Van bomen die op auto's waaien. Van auto's die bovenop treinen waaien. En, frappant genoeg, van treinen die van het spoor af het bos in geblazen worden. Het is een bende in Nederland. Hard.
- di. 29 okt. 2013 12:30:00
- Dagboek van een Nar
Terwijl ik ontzettend netjes in een flink trendy nieuw universiteitsgebouw zit te leren aan een tentamen waait het buiten hard. En niet een beetje hard, het stormt als de pinda's. Af en toe zie ik een tak voorbijwaaien. Op social media vliegen de foto's voorbij van takken die uit bomen waaien. Van bomen die op auto's waaien. Van auto's die bovenop treinen waaien. En, frappant genoeg, van treinen die van het spoor af het bos in geblazen worden.
Het is een bende in Nederland. Hard.
Ja, vandaag was het ideaal vlieger weer. Althans, als je erg graag nog een keer in de herfst op vakantie wilt naar Noorwegen. Want dat is pak em beet waar je uitkomt als je met dit weer gaat vliegeren als je dat van plan was. Gek.
"Wees altijd dankbaar", vind ik een mooie en inspirerende gedachte. Kortom, laat ik dankbaar zijn voor de kleine orkaan van vandaag. Hou die gedachte vast, ik kom er zo op terug.
In Nederland kenden we altijd twee gespreksonderwerpen. Het openbaar vervoer dat vertraging heeft en het weer dat tegen zit. Nu is daar de afgelopen 1.5 pijnlijk genânte en lange weken een onderwerp aan toegevoegd: regelrecht gezeik, geëmmer en gezeur over zwarte piet. Laat ik kort mijn mening over zwarte piet uiteenzetten:
Het zal me een rotzorg zijn welke kleur ik mezelf moet schminken, ik vind het gewoon fantastisch om bij wildvreemden in de woonkamer met pepernoten te strooien. En om een handstand midden op een kruispunt te maken met claxonerende auto's.
~ Dinand Mentink
Maar gelukkig. Zodra wij in Nederland kort afwijken van de bekende gespreksonderwerpen blijkt het weer uiteindelijk toch rampzaliger en de treinen nog later. Het is een wetmatigheid.
Het was dan ook, vandaag, dat ik met vreugde kennisnam van het feit dat een dag lang niemand sprak over sinterklaas of zwartepiet. Of welke kleur die twee moeten hebben en of Surinaamse zwarte pieten eigenlijk ook toegestaan moeten worden. Ik was dankbaar voor die storm van vandaag. Oké, er waren enkele miljoenen euro's schade voor nodig. En het zou me niet verbazen als er ergens een ongeluk is gebeurd. Maar met een beetje geluk kunnen we tot het gesprek rondom kerstcommercie losbarst doorspreken over de treinen die vandaag écht niet reden.
En daarvoor ben ik dankbaar.
Plaats een reactie