Focusweekend, een degelijk verslag

• di. 14 jan. 2014 12:30:00
• Dagboek van een Nar

Wat de opmerking was die Euving maakte weet ik niet eens meer. Maar ik moest zo hard lachen dat mijn vruchtensap weer door mijn neus naar buiten kwam. Innerlijk verscheurd keek ik hoe Euving tegenover me een vreugdedansje deed.

Fuck. Ik ben een nar. Ik laat mensen zo hard lachen dat het drinken weer naar buiten komt. Dat gebeurd me zelf niet.

Hoe dan ook, door naar zinvolle zaken. Focusweekend. Er is reteveel gebeurd, dus ik ga er op hoog tempo doorheen, nog steeds word het lang, excuus daarvoor, ga er goed voor zitten en pak een kop koffie (we zijn weer terug van focus, dus het kan).

Vrijdag, onderweg naar focus, zou meehelpen met ministry (cliché christelijke vorm van bidden waarbij twee persoon met een derde persoon, die meestal huilt, aan het bidden zijn; red), dus was ruim op tijd. Stom van me natuurlijk. 20 minuten op bushalte staan wachten op vervoer richting betteld. Zoals gebruikelijk was Betteld met OV onbereikbaar en was het volledige programma (dus ook vervoer) op focus 30 minuten later dan op de planning stond. Nieuwe regel voor "Handboek voor Christelijke conferenties": zet je horloge een half uur achteruit. Heb zin in komend weekend, vrouwelijke spreekster, als dat maar goed gaat. Hoop dat ze een beetje mooie verhalen kan vertellen, ik hou er van als sprekers anekdotes kunnen vertellen. Stom van me om dat te hopen.

ankomst om 17:30 voor koffie, eten en introductie van ministry. Geen koffie. Geen eten. Geen introductie ministry. Gelukkig waren er ergens nog wat klusjes die gedaan konden worden. Mocht met accuboormachine een stuk decor voor podium in elkaar jagen. Zie mij mannelijk zijn! Accu leeg. Meh.

Half uur later toch begonnen met eten en de introductie van ministry (serieus, dat van dat horloge moet ik echt onthouden). Voorbespreking van dit jaar was iets minder heftig "we zeggen wel dat ministrygebed niet het doel van focus is maar stiekem houden we een score bij hoeveel mensen er naar voren komen" dan vorig jaar. Dat komt waarschijnlijk omdat ik niet de enige ben die dat ieder jaar in de enquete zet. Het "zwaartepunt" van het weekend zou zaterdagochtend zijn, dus op dat moment moesten we met z'n allen rete-efficiënt lopendebandbidden. Na afloop mijn "ik kan bidden" badge gekregen en mijn "kijk mij eens vroom zijn" blik opgezet. Dit weekend weer meedoen bij de superchristenen die vooraan staan om met anderen te bidden. Bammerdebam, kijk mij bijzonder zijn! "Ik ben in de Heer modus" activeer!

Tussendoor. Ministry, meh, vind het iets moois en tegelijkertijd iets heel raars. Maf concept. Veel te veel gehyped. Ik ga voor me laten bidden denk ik. Door mezelf. Dat mag ik namelijk (zie m'n badge).

Ehm, hoe dan ook, focus. Veel was hetzelfde. Er was vertaling (en ergernis over vertaling), door Liam. LEUK! Eh, hoe ze vertaald dan, niet per sé zij zelf. Nou ja, ik zeg nu ook niet dat ze niet leuk is. Ah, weet ik ook veel. Machteld Bijleveld was niet de host maar de nieuwe host had exact dezelfde maniertjes. Met tong klikken voor elke mededeling en heel langzaam praten als je wilt gaan bidden. Nieuw dit jaar was dat de spreker vrouwelijk was, dat was bewust. Normaal is dat niet zo. Dat is ook bewust, denk ik.

Eerste dienst. Iets over Heilige Geest, boodschap niet helemaal duidelijk. Wel cool dat ze veel anekdotes vertelde. Werd op enig moment wel veel overigens. Waarom heeft zij zoveel meegemaakt? Shit, ze is wel echt een superchristen. Ik gelukkig ook, kijk mijn badge maar, ik doe ministry! Spreekster:

Wie wil mag nu naar voren komen om voor zich te laten bidden. Die mensen die daar staan zijn natuurlijk geen superchristenen, maar ...

Kak

's avonds. Borrelen. Verbroederen met andere verenigingen. Eindeloos veel knipogen, focus visvijfer, bekend procédé. Op enig moment met een groep OT'ers (mensen die ooit bestuur hebben gedaan, toen besturen nog dingen konden; red) staan pauperen. "Willen jullie ergens anders gaan staan, hier moet opgeruimd worden?", "Nee", "Waarom niet?", "OT-er", "Oh, ok, ga je gang".

Zaterdagochtend. ochtendjas aan, mok voor koffie mee en 15 minuten te laat bij ontbijt aan gekomen. Perfectie. Te weinig droog brood, kan gebeuren. Kaas op, op de eerste dag, tikkeltje vroeg, maar joh, kan gebeuren. Geen melk op tafel, joh, foutje. Er bleek ook geen koffie te zijn. Daarvoor moeten er nog koppen rollen.

Ochtend dienst. Iets over Heilige Geest. Had het idee dat er een opbouw zat tussen vorige en deze preek. Maar mistte volledig welke opbouw dat was door alle anekdotes. Verwachtte lopendebandblidden bleef uit.

Lunch, geen koffie.

's middags, seminars. Overgeslagen dit jaar in favore van een gesprek met Euving. Hebben goed gelachen, onderweg naar meerdere jongedames geknipoogt zonder over onze voeten te  struikelen. Om vervolgens binnen gehoorafstand overdreven duidelijk te high-fiven. Verder hebben we vakkundig alle personages uit 'Game of Thrones' (de boeken) doorgesproken. Shit, wij zijn nerds.

Na seminars koffie gedronken, slap en net niet helemaal koud.

Avonddienst. NOG MEER ANEKDOTES! En wat blijkt? Er zijn helemaal geen superchristenen. Alleen normale christenen die de avonturen van de spreekster meemaken.

Heilige pindakaas, dan ben ik dus niet eens een normale christen.

Na afloop van dienst onverwacht lopendebandbidden. Mooie momenten. Misschien ministry toch waardevol. Goede tijd. Veel huilende mannen. Watjes.

's avonds in de chalet van Navigators Leeuwarden feestje gebouwd. Dat kan, met 40 man in één chalet meehossen op "Tsunami". Ik weet vrij zeker dat de vloer nog heel is. Heus wel. Ook mooi dat we een feestje kunnen bouwen, zonder enige vorm van alcohol. Geslaagde avond. Zonder alcohol ook. Wat overigens niet mogelijk is: om zo'n feestje te houden terwijl er een dames dispuut in de chalet ernaast probeert te slapen. Althans, dat slapen lukte blijkbaar niet.

Sorry Zwolle.

Dit vind ik nu het mooie aan Navigators. Met 1200 studenten bij elkaar. De grootste ballen blijken de grootste bidders, de gasten die helemaal los gaan om 4 uur 's nachts tijdens een impromptu feestje staan de volgende ochtend schaamteloos huilend te bidden (watjes). Alles is mogelijk.

Zondagochtend. Joost van Heusden sprak. Of we wilden gaan staan om te bidden. En weer zitten. Ga staan. Ga zitten. Ga staan. Ga knielen. Steek je handen in de lucht. Ga nu zitten met een zucht, draai nu rond als een gans, zo gaat de charismatici dans. Mooi moment, dat wel, met 1200 studenten geknield voor God. Ja ik ben heb een grote mond over rare christenen

Maar ik ben zelf ook een rare christen hoor!

Terugreis zat de bus stampens vol, want 1200 studenten die weg moeten. Daarna zat de trein stampensvol, want achterhoek en 1200 studenten. Eindelijk thuis. Nog even m'n tas open.

Kak, naambadge vergeten in te leveren.

Mooiste moment van focus. het moment waarop Erik Kruit (zo'n beetje de meest vrome dude die in Enschede rondloopt; red) mij een "wijs man" noemde. Lol. Ik heb voor hem gebeden.