Christelijke events: Passion gepauper met pasen in de polaroidfabriek

• di. 22 apr. 2014 09:30:00
• Dagboek van een Nar

Alex meegesleept. Had verwacht dat hij het wel kon waarderen. Eenmaal binnen herkenden we alle drie de onmiskenbare signalen van een toch door en door christelijk event. Iedereen kende iedereen, blouses, nette scheidingen in het haar, zelfgebakken cake (wel erg goede overigens), heel veel lege ruimte en mensen die je niet aan durven kijken maar stiekem naar elkaar het signaal geven dat "de heidenen" er zijn. Vroeg me een beetje af wie die heidenen waren totdat ik tot mijn ontsteltenis constateerde dat het over ons drietjes ging. Ai, word nog interessant na afloop.

Concert an sich was wel oké. Zwaar capabele muzikanten, met name de muzikale intermezzo's waren heerlijk om te beluisteren. Twee koren, gemiddeld voldoende. Allemaal niet heel spannend. Heb de tijd gebruikt om wat mental notes te maken van dingen die niet handig zijn:

• Bijbelteksten. Ik kan me niet voorstellen dat een niet kerkelijke iets heeft aan "Johannes 19:20-40". Wat gaat ie doen, notities maken en thuis opzoeken? Mensen die dat doen noemen we christenhonden en die kennen die teksten toch al.
• Elke beamercomputer in elke kerk heeft een mapje, meestal getiteld "inspirerend". In dit mapje zitten alle cliché afbeeldingen die tot in den treuren kapotgebruikt zijn in kerken. Een prima naslagwerk, wat mij betreft, voor ongeschikte afbeeldingen. Zie ook https://www.google.nl/search?q=christelijke+wallpaper&source=lnms&tbm=isch
• Een praatje vooraf waar een boodschap ingeduwd moet worden. Want stel je voor dat we een cool event hebben zonder dat er een positieve boodschap uitgesproken word. Wat is er mis met "Hallo. Welkom. Geniet van je koffie, ga lekker zitten. Wij zijn van de kerk hier om de hoek, geniet van de muziek"?

Al me al vond ik het oprecht knap, een homage aan de christelijke subcultuur. Hoe een door een door stoere, ruige, ruimte als een oude fabriekshal, gevuld met christenen, omgetoverd word tot een saaie bloemen valei. Staat dat niet in de Bijbel?

Want als het volk samenkomt zal alles wat mooi en aansprekend is veranderen in een gezapige weide met schapen.

Bèèh.

Na afloop. Geen zin om aangesproken te worden. Is christelijk dingetje, bij events die ter evangelisatie bedoeld zijn lopen er "aanspreekpersonen" rond. Tip: ontloop die. Op enig moment, in ooghoek. Slinks. Het aanspreekdametje. Serieus cool dat ze zich hier voor wil inzetten, wil ik niet op bitchen. Echt niet. (voelt u die maar komen?). MAAR. Voor een event in een freaking polaroid fabriek georganiseerd voor zwervers met ruimte voor 600-700 man is het toch wel vreemd als Daphne en ik de heidenen zijn waar mee gesproken moet worden. Oh ja, en Alex. Ze had ons, de heidenen die avond, gespot. Wilde gesprekje. Wij niet per sé. Ik probeer een natuurgetrouwe weergave te geven.

Hee. Wat leuk dat jullie er zijn. Wat vonden jullie ervan?

Ja, ik vond het wel oké. Muziek was wel mooi.

Oké. Cool. En verder?

Blijkbaar was het niet mogelijk voor de muziek te komen. Maar goed. Niets zeggen natuurlijk.

Nou, ik vond de aankleding ook mooi. Zo in de industriële setting van een oude fabriek.

Op dit moment was er genoeg gekletst. Tijd om ter zake te komen: waren wij bekeerbaar?

Oké. Het was georganiseerd door christenen. Wat vinden jullie daarvan?

Ja, allemaal van die mensen in blouses met scheiding in haar. Die contrasteren leuk met de industriële setting.

Ha ha. Wel grappig dat je er zo tegenaan kijkt. Maar wat vond je van de boodschap dan?

Nou. Die was wel lief, en zacht, en mooi. Contrasteerde ook weer leuk met de ruige omgeving.

Oh. En ik vond de muziek wel mooi.

U moet begrijpen. We hadden écht geen zin in zo'n gesprekje. Met dank aan Wendy, door jou ken ik alle ontwijkingstechnieken die er zijn.