
Zon, meer, gras, chillen. Voorjaarsweekend
Zo. Maandag na verenigingsweekend. Kop koffie en een stuk schrijven over de intens leerzame en diep-spirituele tijd die we daar als vereniging vol met hipster-christen-tuig konden hebben. Ik spreek hier bewust over "konden hebben". Het was ook erg goed mogelijk voor optie twee te gaan: een niet al te leerzame niet-zozeer-spirituele tijd die bestond uit in de zon op een surfplank liggen, sport, gek doen, in intieme gesprekken bij kampvuren mengen, zwemmen, fotografie, zwemmen met een fotocamera op je hoofd geductaped en languit in het gras liggen. Ik koos voor optie twee.
- ma. 19 mei 2014 10:30:00
- Dagboek van een Nar
Goed. Een dingetje op deze weekenden zijn dat er altijd een soort van door-het-hele-weekend-lopend "spel" is. Geen idee waarom, maar het is er al-tijd. Vorig jaar hing de hele toko vol met enveloppen waar je briefjes in kon stoppen voor elkaar. Waarschijnlijk bedoeld voor Bijbelteksten en gebed. Toen door mij met name gebruikt voor "schaak per envelope". Hoe dan ook, dit weekend was er het "secret angel" spel. Een klassieker. Iedereen krijgt een naam en daar moet je stiekem iets leuks voor doen. De commissie had dat allemaal opgezet. En wat ik oprecht niet begreep is dat ze niet enkel namen van zichzelf daar tussen gestopt hebben. Druiven.
Onderdeel twee van het weekend. Het veroveren van koffie. Dat is niet zomaar iets. Echte mannen staan met een mok om het apparaat te vechten om iedere druppel. Snap het niet zo goed. Het is toch ook een optie om voor voldoende koffie te zorgen? Dit is toch waar men corvee voor heeft uitgevonden? Maar goed. Misschien is dit wel een leuke manier om baardloze-sjaars op te voeden tot werkelijke mannen. Althans, dat was wat ik me bedacht terwijl ik een groep met een stoel van me afsloeg terwijl ik met mijn andere hand in een mok aan het roeren was.
Oké. Genoeg gezwamd. Tijd voor inhoud. Er was twee keer zo'n spreker op het weekend. Dat was de inhoud. Het idee van een spreker is als volgt
Het is buiten 25 graden, zonnig, er is een compleet meer om in te zwemmen en iedereen loopt in zwemkleding rond. En dan gaan we allemaal binnen zitten luisteren naar een brave christen-dude die verteld hoe het leven werkt.
Goed. Eerste spreker. Zaterdag. Eenvoudig verhaal, lekker kort ook. Iets met back to the basics, eenvoud. Hij dacht er overna om de tv weg te doen en minder te facebooken. Hipster. Hij vond het belangrijk dat we tijdens dit weekend de tijd namen voor reflectie en vriendschap, want nu kon het, ofzo. Bedoeld hij daarmee in de zon liggen en bij een kampvuur zitten kletsen? Want dat heb ik vrij adequaat gedaan.
Rest van de dag. Schitterend. Rare, vreemde, weird-ass, spellen. Geen idee waarom. Maar een zeskamp bestaat niet uit vergooien, hoogspringen en de 60 meter sprint maar uit:
Ploegenachtervolging-bierkratjes-estafette, de halve-finale blind-volleybal met waterballonen, het dubbelspel touwtrekken met brandwonden en de 20-meter je haar in model doen in teamverband.
Vooral die laatste was random. Met 10 teams heen en weer rennen om zo snel mogelijk een gelpot leeg te krijgen. Wat?! Zo veel mogelijk gel in je haar smeren. Nou ja, zal wel, #YOLO, ofzo. Na afloop van dit laatste spel was er het min-of-meer facultatieve watergevecht gevolgd door het min-of-meer verplichte massaal-het-water-in-rennen. Leven. Genieten. Zon. Chill. Gras. Hangen. Kletsen. Kampvuur. Sigaar. Whisky.
Oeh. Kampvuur. Alex was er niet, spijtig. Maar me ongewenst mengen in gesprekken bleef leuk. De geluidstoename bij kampvuren is overigens bijzonder interessant. Het is gezellig, maar je moet stil zijn voor de mensen die slapen. Kortom geluid gaat: harder, harder, harder. Totdat ineens iemand begint te ssssst'en. Dan weer terugval. Combineer dat met effect twee: door alcohol gaat men harder praten om vervolgens melancholisch te worden. Dus ook hier weer op/neergaande geluidsproductie. Maar met grotere periode. Volgens mij is dit als volgt goed te modelleren: http://www.wolframalpha.com/input/?i=sin%28x%29%2B2*sin%280.1*x%29+from+0+to+40*pi
Een dingetje na dit soort kampvuur momenten is overigens het tandenpoetsen. Normaal neem ik daar, inclusief naar de badkamper lopen, zo'n 4.5 seconden voor. Na whisky, sigaar en kampvuur zo'n 18 minuten. Om vervolgens na te spoelen met chloorbleekloog. Maar niets van dit alles kan ooit voorkomen dat ik de volgende ochtend wakker word met een dode vogel in mijn mond. To much information?
De volgende dag was heet. Gewoon, erg, heet. De dienst stond op het punt te beginnen toen ik Gerben op het water zag drijven. Goed denkwerk. Ook een surfplank gepakt. Ik hoor de muziek ook halverwege de vijver wel, geluid draagt ver op water. Eindeloos hard luieren. Op enig moment nog gestoord door iemand. "hebben jullie door dat de dienst zo begint?". Gerben was zo vriendelijk om even te zwaaien. De uitslover. Zo op een surfplank liggen was een mooi moment voor contemplatie. Ruw gestoord doordat er binnen gezongen werd
Kom nu is de tijd, aanbid Hem. Kom, nu is de tijd ontmoet jou God.
Ja, ja, we komen al. Wel alle Heilige boontjes. Vraag me oprecht af, wat is aanbidden eigenlijk? Als ik hier lig te genieten van iets moois en daarin God ontmoet moet ik dan in de hitte in een kleine ruimte tussen zwetende mensen gaan staan? Meh. Toen Gerben en ik door de wind naar de overkant geblazen waren toch maar terug gelopen. We kwamen binnen toen de spreker net klaar was met zichzelf introduceren. Praatje begint.
Ja, vaak zijn we in christelijke kring zo cognitief. Maar wat moet je met dat cognitieve? Is soms enkel vriendschap niet voldoende? Moet alles zo rationeel?
Op dat moment vroeg ik me af waarom ik ook al weer niet op het water was blijven dobberen.
Note to self: ik mocht die Gerben wel, laat ik hem vragen om nog eens samen te chillen bij mooi weer.
Opruimen was zo gebeurd. Voor mij althans. Weet niet hoe dat is, maar met opruimcorvee word ik altijd ingedeeld bij de meest chille taak. Vorige keer bestond mijn taak uit het met een skelter over een weiland rijden om afval op te rapen. Dit keer uit het opruimen van een kleine ruimte met post-its. En daarna in de zon liggen nadenken over het aantal nieuwe stelletjes dat dit weekend zichtbaar was.
Het leven is zwaar.
(de foto's plaats ik donderdag, nadat ik ze uitgezocht heb)
Plaats een reactie