Speech

• di. 17 jun. 2014 10:00:00
• Dagboek van een Nar

Vorige week donderdag was ik bij het gala van Ichthus Leiden. Normaliter kom ik daar nooit, maar mijn vriendin had een date nodig. Nu had ik een mooie speech voorbereid. Een paar mooie woorden delen met deze lieve, zoete, brave, lieve, schattige, guitige, club. Leek me sympathiek van mezelf. Wat bleek? Hebben niet de traditie om externen de mogelijkheid te geven tot een speech. Tutjes.

Om een lang verhaal kort te maken. Speech. Uitgeschreven. Blog.

Hallo Allemaal,

Ja, u ziet, ik sta hier met een mobiele telefoon in mijn hand. Laat ik daar kort even mee beginnen. Er zijn twee legale redenen om met een mobiel te spelen tijdens een gala. Één, je hebt er je speech op voorbereid en gebruikt het ding als geheugensteun. Of twee, je gebruikt hem om discreet genante foto's naar je minnares te sturen zonder dat je vriendin het merkt.

Ik speech altijd uit mijn hoofd (legt telefoon weg)

Goed. Ik ben dus Dinand, ik kom uit Enschede (luid gejoel, want plaatsnaam genoemd, dat is een regel). ... Wow, dat is meer vrolijkheid dan de fotograaf kreeg, toen ze jullie vroeg om te juichen. Voor de foto. Omdat het jullie verjaardag is.

Hoe dan ook. Even iets over jullie vereniging. WAT EEN BOEL VROUWEN! Maria in het blauw nog aan toe! Het is een tsunami van feminisering. Iets heel anders dan Enschede. Daar hebben we mannen. Veel mannen. Technische mannen.

En dat is aardig moeilijk als het gaat om het vinden van een date voor een gala. Begint al met het schrijven van een brief. Dat moet met de hand. Wij zijn technisch. Bij NSE is er daarom een Mos.

Een vrouw gaat naar het gala met de man die de eerste leesbare brief schrijft. Doorgaans gaan onze vrouwen met externen naar het gala.

Maar goed. Mocht het je, door goddelijke interventie, gelukt zijn zo'n brief te produceren. Nee, dan ben je er nog niet. Eerst moet je nog langskomen voor thee met koek. Pfoei. Gesprek gaande houden. STRESS! Laatste keer dat ik dat probeerde kwam ik niet verder dan "welke processor zit er in jou laptop". MOEILIJK!

Das ook niet zo gek. Want ik zit daar niet om een gesprek te voeren, maar om te achterhalen welke kleur die klotejurk heeft. Dat moet subtiel aangegeven worden. Laatste keer zag ik helemaal links onder achter in de hoek een klein geel bloemetje staan. Nou ja, dat moet het zijn, subtieler kan het niet.

Nu, voor de jongens in de zaal. Omdat we in Enschede echt ons best moeten doen om een dame te versieren tijdens een gala heb ik, als onderhand deskundige op dit gebied, mijn beste tips op een rij gezet. Let goed op, schrijf mee.

Allereerst, en dit lijkt misschien triviaal. Probeer niet over je eigen voeten te struikelen. Ik kan uit lange en veelvuldige ervaring vertellen dat dat het erg slecht doet. In Enschede is "de struikel" (struikeld over zijn eigen voeten) één van de meest gebruikte dansmoves. Het is ook de enige dansmove.

Verder. Ik heb de 3 beste openingszinnen uit mijn carriere even op een rijtje gezet. De eerste, je ziet een dame, loopt er naar toe, kapot zenuwachtig, bibberende kniën, je doet nét niet "de struikel", staat bij de dame, maar je weet er, gelukkig, nog net uit te krijgen:

Ngggnngbududubududu (struikel)

De volgende openingszin. Door voorgaande flater weet je niet zo goed meer wat je moet doen, maar probeer het luchtig te houden. Dus leun nonchalant tegen de bar aan (steekt hand uit om nonchalant tegen bar aan te gaan staan). Om vervolgens te bedenken dat er geen bar is.

AAAAAAAAAAAH! (val)

Ten slotte, de laatste openingszin. De slotopeningszin. Terwijl je op de grond ligt:

Hoi, ik ben Dinand. Zin in wat drinken?

Daar wil ik dit blaatverhaal graag mee eindigen. Pak allemaal wat te drinken.

Op gala's.

Dingen.