Neem je sleutels mee!

• do. 4 sep. 2014 12:20:00
• Dagboek van een Nar

Oké. Ik ben dus een student. Masterstudent. Je zou dus verwachten dat ik de basisvaardigheden van een komkommer heb. Doordeweeks ben ik bezig met zaken als Algoritmes, Statistische modellen van derivaten, arbitrage-bewijzen, programmeren. Het is dus niet gek om te denken dat mijn intellectuele capaciteiten in het waarneembaar spectrum zitten. Naast mijn studie ben ik eigenaar van een, goed lopend, webdesign bedrijf. Je zou dus verwachten dat ik, bruut gezegd, íéts kan.

Waarom dan. In des hemelen naam! Laat ik steeds mijn sleutels binnenliggen!

Gloeiende.

Echt waar. Het is herfst. Net als lente is dat dé tijd van het jaar om je jas ergens te laten liggen als je hem aangedaan hebt en om je sleutels te vergeten als je besluit om dat niet te doen. En ik zou willen dat het daar bij bleef. Maar afgelopen maand nog duurde het tot halverwege het stoplicht bij de UT voordat ik bedacht dat al die vreemde blikken waren omdat ik vergeten was mijn freaking broek aan te doen. Nu vraag ik je!

Ik ben niet verstrooid. Heus niet. Waarom zit er koffie op mijn broek?

Afgelopen woensdag heb ik mijn studenten OV moeten inleveren. Wederom een klein stapje naar burger-zijn toe. Heel veel maakte het overigens niet uit, want die OV kaart werd weinig gebruikt. Het was bijvoorbeeld nog twee weken terug dat ik een verrassingsbezoekje aan Daphne wilde brengen. Maar goed. Toen de trein halverwege was bedacht ik me dat het handig was geweest om in te stappen.

Overdrijf ik? Misschien een beetje. Maar, om aan verwachtingsmanagement te doen het volgende

Ik wil graag publiekelijk afstand doen van elke verwachting, aanleiding of beschuldiging dat ik, in meer of mindere mate, capabel ben.

Totaal ongerelateerd: huisgenoten, is één van jullie zometeen toevallig nog thuis?