Over altijd aanwezige gitaren en christelijke eenheid
Afgelopen dinsdag had ik beloofd wat van mijn belevenissen in dat hyperchristelijke-geloofs-epicentrum met de naam "gebedskamer" te delen. Nou. Een paar korte aantekeningen dan. Korte recap: maf christelijk-studenten-concept, een week lang in dezelfde kamer wordt door afwisselende mensen constant gebeden. Want voor zowel gebed als vastgoed geldt, blijkbaar, dat er drie dingen uitzonderlijk belangrijk zijn: locatie, locatie, locatie.
- vr. 6 feb. 2015 10:30:00
- Dagboek van een Nar
Afgelopen dinsdag had ik beloofd wat van mijn belevenissen in dat hyperchristelijke-geloofs-epicentrum met de naam "gebedskamer" te delen. Nou. Een paar korte aantekeningen dan.
Korte recap: maf christelijk-studenten-concept, een week lang in dezelfde kamer wordt door afwisselende mensen constant gebeden. Want voor zowel gebed als vastgoed geldt, blijkbaar, dat er drie dingen uitzonderlijk belangrijk zijn: locatie, locatie, locatie.
Als de nuchtere, degelijke, doordachte, stabiele en en rationele jongen die ik ben had ik, uiteraard, de verwachting dat ik als diep-spiritueel veranderd mens in een gloed van zaligheid en geluk uit die kamer zou wederkeren. Bleek niet een compleet realistische verwachting te zijn. Hoe het eigenlijk ging was ongeveer als volgt:
Ik kom binnen.
Ik kijk een beetje de ruimte rond. Bij deze ruimte moet je je voorstellen dat iemand overal kaarsjes, rode doeken, kussens, koffie en thee heeft rondgestrooid, waarna er een tornado doorheen geraasd heeft.
Als degelijk gristenmens ga ik in een hoekje zitten. Klok gaf 00:15 aan. Stop mijn handen in "shampoohouding" in mijn haar. Ogen dicht. En blijf zo ongeveer 4 uur lang zitten. Na, MINSTENS 5 uur, doe ik mijn ogen open en kijk op de klok. 00:20. Crap. Dit gaat even duren.
Na ongeveer 2 uur melancholisch mompelen als een malle is het bijna 01:55. Gelukkig. We hebben het gehaald. Doe ogen dicht. Twee seconden. Doe ogen weer open. Uur of 4. In slaap gevallen. #%@$&*$#!
Volgende dag met een groep vrienden weer langs. Misschien dat dit allemaal beter gaat in een groep. Er was net zo'n hipsters-met-blouses-en-gitaar groepje aan het singersongwriten geslagen. Wat is er toch met dat jeugdig geloofs-tuig dat er werkelijkwaar ALTIJD een gitaar voor handen is? Staat er niet ergens geschreven:
Voorwaar ik zeg u; waar twee of meer in mijn naam samenzijn daar zullen spontaan gitaren ontstaan
Goed. Lekker zitten kletsen langs de zijlijn. Leek me beter. Althans. Ik had op enig moment kunnen opstaan, ze er allemaal uitschoppen en zeggen: "zouden jullie allemaal kunnen optieven, want we willen bidden voor eenheid en vriendschap onder christenen?", maar dat leek me ook niet heel gepast.
Nog even gespeeld met het idee om voorgaande opmerking als grapje alsnog te maken. Niet gedaan. Uiteindelijk geopteerd voor de variant waarin ik hem quasi-nonchalant in mijn dagboek verwerk. U kent me.
Goed. Genoeg christen-tirade in mijn dagboek deze week. Ik doe ook relevante dingen in mijn leven. Zo heb ik samen met Nico voor een vak over gametheory een simulatie van blufpoker gemaakt. Die is de komende nachten aan het draaien op mijn pc. Dat lijkt nutteloos en een beetje zonde van de electriciteit. En dat is het ook. Maar met een beetje geluk hebben we daarna een strategie bepaald voor blufpoker die praktisch altijd wint. Lijkt me nuttig. Daar kan ik vast wat biertjes mee winnen de eerstvolgende keer dat ik een kroeg een dobbelspel wil spelen. Jammer dat ik nooit in een kroeg zit. En geen bier lust.
Daarnaast. Met een beetje geluk ga ik binnenkort beginnen aan mijn masterthesis.
Plaats een reactie