Excelcowboy, #tWitt3rstagaiR en een retepositief verhaal

• ma. 11 mei 2015 09:00:00
• Dagboek van een Nar

Oké. Ik loop nu zo'n 2 maanden stage bij Lendahand. Waarom houd ik daar mijn grote mond niet over? Wat maakt het zo leuk daar? Hoezo ben ik er zo onnatuurlijk fucking enthousiast over? Wat is het eigenlijk voor bedrijf, überhaubt? Kan ik misschien iets zeggen over de koffie daar? En ten slotte: wat vinden jullie van de stijlvorm om een complete introductie in vraagvorm te schrijven?

Tijd voor een iritant-positieve blog. Mag ook wel eens.

Banaan.

Microkredieten en Lendahand

Goed. Een deel van jullie zal dit al van mij weten: het vakgebied microkredieten spreekt mij aan. Sorry. Zeg ik dat een deel dit misschien zal weten? Ik vermoed dat iedereen dit zo'n beetje weet. Heck. De meeste stoeptegels zullen er van weten. Ik houd er niet over op. Met mijn hoofd. Of, zoals Euving het ooit zo treffend verwoordde: "Je vraagt jou wat je later wilt doen in het leven en er komt een kotsgolf aan eenhoorns, regenboogjes en microkrediet uit". Microkrediet zijn kleine leningen aan ondernemers in ontwikkelingslanden. Dat vind ik vet. Wat met aanspreekt is dat het een vorm van ontwikkelingswerk is die heel waardig is, eerlijk. Het is niet een rijke post-kolonialist die uit goedheid sporadisch wat geld naar een arm land toeschopt. Maar het zijn ondernemers die onder eerlijke voorwaarden een lening krijgen om zichzelf te helpen.

Nou. Dat is wat Lendahand doet. Geld ophalen bij spaarders in Nederland om dat uit te zetten bij ondernemers in ontwikkelingslanden. Meteen enthousiast. Wat doe ik bij Lendahand? Mijn thesis schrijven. Ik onderzoek hoe groot de sociale impact is van hun mesokrediet. Heeft het type leningen dat Lendahand verstrekt een positief effect op de ondernemer die ze ontvangt en zijn omgeving? Daarnaast ben ik daar aangenomen omdat ik een mooie hoed heb, goed koffie kan zetten en omdat ik heb gedaan alsof ik dingen weet over websites bouwen. Toegegeven, ik heb daar 7 jaar ervaring mee, maar voor de duidelijkheid: grotendeels bluf (niet tegen ze zeggen hoor).

Moeilijk hip zijn

Wat doet Lendahand nog meer? Nou, jong en hip zijn. We zijn, letterlijk, de hipsters onder de hipsters. We zitten op de "kleinhandel" afdeling van het groothandelsgebouw in Rotterdam. Bij die afdeling moet je je voorstellen: stijgerhouten vloeren, "willekeurig" geplaatste ouderwetse typmachines en als vergaderruimte een kas. Zo eentje met planten. Inclusief picknicktafel. En houtsnippers op de grond. Oef. Nu is ons eigen kantoor echt stijlvol ingericht, qua meubels en stuff. Zo stijlvol dat de meeste van de elementen al door andere bedrijven zijn overgenomen. Hipsters onder de hipsters. Dat zijn we.

Oké. Toegegeven, de medewerkers zijn nog wat schoorvoetend actief op twitter. Maar daar werken we aan. Wat we wel hebben: speciale koffiebonen uit India.

Mijn werk bij Lendahand

Nu. Naast mijn thesis help ik ook een beetje mee in de bedrijfsvoering. Wat doe ik daar zoal? Koffie zetten. Voor mezelf hoor. Daarnaast ben ik grote delen van de dag bezig met grote excelsheets heen en weer kopiëren. Verder heb ik het moedwillig voor elkaar gekregen dat willekeurig de helft van de bezoekers tegenwoordig een andere website te zien krijgt. Gewoon. Serieus. Leek me leuk om te kijken wat het effect daarvan is. Letterlijk. Dit verzin ik niet. Ze zijn tevreden met die ontwikkeling overigens. Wauw.

Laten we eerlijk zijn. Als stagair heb ik mijn sporen daar inmiddels wel verdiend. Die koffie zet zichzelf niet. En ik heb ook grote slagen gemaakt in het automatiseren van het scannen, kopiëren en printen. Oh. En ik ben echt een meester in het naar beneden scrollen in hele grote excelfiles. Ik ben zo populair dat ik mijn eigen smiley heb op de interne chat. Een getekende cowboy. Maar, in alle eerlijkheid: ik heb dat zelf ingesteld en eigenlijk boeit het niemand echt iets. Uiteraard.

:cowboy:

Kortom. Kijk mij ik heb plezier bij een mooi bedrijf waar ik tegen alle logica, redelijkheid en gezond inschattingsvermogen in ben aangenomen als spreadsheetstagair, blogbitch en koffiecowboy.

Serieus. Check ze uit op lendahand.com. Als jullie nu allemaal even op die site kijken dan denken ze hier op kantoor dat ik relevant ben.

Persoonlijke noot

Als persoonlijke noot. Zijdeling gerelateerd. Ik merk dat ik de laatste tijd als braaf-christenjong steeds minder heb met vorm-geloof. De vormpjes en gebruikjes die we als "christentuig" doen, omdat we ze doen. Kring hebben. Samen bijbelstudie. Naar sprekers luisteren. Omdat kring, studie, luisteren. Want dat is belangrijk. Ofzo. Steeds minder heb ik er mee. Vroom doen. Vromigheid. Ik zie daarin God steeds minder.

Waarin merk ik iets van God? Als ik leef, werk, een bijdrage lever, iets goeds doe. Ten volle ga voor iets waar ik achtersta. Momenteel is dat dit. Over een paar maanden? Geen idee.

Het werk dat ik nu doe is niet makkelijk. Er is veel druk, word veel van me gevraagd. Heerlijk, ik word uitgedaagd. Krijg meteen verantwoordelijkheid en kan echt een bijdrage leveren. Ik geniet, leef. Het is uiteindelijk niet vromigheid, vorm-geloof, maar het leven waarin ik God ontmoet.

Zo. Tot dusver mijn rete-positieve verhaal. Tikkeltje onwennig voor me hoor. Volgende keer ga ik wel weer lopen huilen over iets braaf-christelijks.