Treinmensen: MBO-tutjes

• wo. 13 mei 2015 10:30:00
• Dagboek van een Nar

Station Hengelo. Naast mij gingen ze zitten. Twee leuke dames met een overduidelijk Twentse tongval. Met veel lange o's en a's spraaakuuun ze met elkaar. Één van de twee schuin tegenover mij. Wat mij opviel was haar onopvallendheid. Een net-niet opvallend wit-zwart gestreept shirtje. Met daarover heen een net-niet opvallend jasje. Een prima, maar onopvallende spijkerbroek. Niets dat er uit springt.

Ze spraken met elkaar.

(De volgende zinnen moeten gelezen worden met een zwaar Twents accent. Dus alle klinkers zijn lang, erg, erg lang. Zo lang dat je zeker weet dat ze het doen om je te iriteren.)

Bijna niemand haalt dat vak toch? Dan moet je het toch makkelijker maken?

65 vragen in plaats van 75 en dan niet vier maar twee keuzes.

Ze hadden die tentamens niet moeten meenemen. Beter kun je een foto maken.

Die inzichtsvragen moeten ze ook niet doen. Ze moeten gewoon vragen: "wat is research design" en dan schrijf je dat op.

Duidelijk. Esmee doet een MBO opleiding in de sociale richting. Ik ga een gok doen en zeggen: sociaal maatschappelijk dienstverlening. Daarvoor moet ze dingen leren maar vooral heel veel reflectieverslagen schrijven. Door deze reflectieverslagen word ze zo geforceerd om over zichzelf na te denken dat er weinig ruimte overblijft om iets te leren over de doelgroep waar ze mee gaat werken. Naast haar opleiding gaat ze veel uit met vriendinnen en heeft ze een bijbaantje bij de xenos.

Ze wordt door het rendementsdenkende management dat boven haar opleiding staat vooral gezien als inkomsten. Vandaar dat de vraag om makkelijkere tentamens waarschijnlijk gehonoreerd zal worden. Triest eigenlijk. Ze is een nummer binnen het boekhoudsysteem van haar compleet-efficiënt opgezette opleiding. De paar goede docenten die er nog rondlopen zitten tegen een burn-out aan door de inmense paperload die ze voor hun kiezen krijgen. Dat word bewust gedaan zodat ze geen energie overhouden om te klagen over de kwaliteit van onderwijs. Wat Esmee na haar opleiding wil gaan doen weet ze nog niet zo goed. Iets met mensen. Helpen met problemen. Welke mensen of welke problemen weet ze eigenlijk niet zo goed. En eigenlijk ook niet wat zij nu kan dat ze zou kunnen helpen.

Je zou willen dat ze uitdaging vindt in haar opleiding, dat er docenten zijn die tijd en ruimte hebben om haar te helpen zichzelf te ontwikkelen. Maar goed. "Uitdaging" is niet meetbaar. Dus dan hopen we maar dat ze door haar effectief efficiënt opgezette plofstudent boekbatterij opleiding heen komt en desondanks iets opsteekt. En dat ze later gelukkig word in een baan waar ze wat verantwoordelijkheid en ruimte voor creativiteit krijgt.