Wittebroodsweken en managers in treinen

• di. 2 jun. 2015 10:00:00
• Dagboek van een Nar

De Intercity van Amersfoort naar Rotterdam is grotendeels leeg. Alleen tussen Amersfoort en Utrecht zit het helemaal vol. Dat betekent dat je door handig te gaan zitten in Amersfoort een station later, op Utrecht, een 4zits voor jezelf hebt. De truc is om op Amersfoort tussen enkel Utrechters te gaan zitten. Zo werd het spel "spot het Utrecht type" geboren. Hipsters: goede kans dat die op Utrecht uitstappen. Evenals mensen die er overduidelijk als ambtenaren uitzien. Tuig dat eruitziet als studenten of scholieren stapt ook altijd uit op Utrecht. Overduidelijke productiemedewerkers blijven vaak zitten tot Rotterdam. Evenals ouderen. Managers ook. Over managers gesproken.

Tegenover mij ging hij zitten. Hij droeg een krijtstreepbroek met daarboven een nette trui. Een beetje smart-casual, maar dan verkeerd om. Logischer was geweest een donkere spijkerbroek en een jasje. Maar goed, wat weet ik er van, ik draag op werk een freaking hoed. Hij ging zitten en pakte een boek over leiderschap. Had een oneindig suffe titel, iets als "spannende ideeën voor stimulerend leiderschap" of "pittige opmerkingen over inspirerende leidinggevenden". Zoiets. Kan het me oprecht niet herinneren. Als iemand overigens nog een goede vermarktbare titel zoekt voor een suf leiderschapsboek, roep maar. Voor 2500 euro bedenk ik er één voor je, de inleiding met 400 keer het woord inspiratie schrijf ik er gratis bij.

Vol interesse begon hij te lezen in het leiderschapsboek. Gelukkig was het niet veel leeswerk, want het bestond vooral uit plaatjes en grafiekjes. Die zo groot waren dat ik ze vanaf mijn plaats kon lezen. Terwijl ik in het raam keek, via het schermpje van mijn telefoon, met een zonnebril op, en mijn ogen dicht. De "spannende ideeën" bestonden zo'n beetje uit "luister naar je werknemers" en "kernkwadranten". Wat mij betreft is dat niet zozeer het inschoppen van open deuren, je bent dan meer bezig om automatische deuren te openen met kruiskopraketten. Heel ver kwam hij niet in zijn boek, want hij werd gebeld.

(even tussendoor, hoe is het dat werkelijkwaar elk lekker stereotype persoon dat ik de trein tegenkom gebeld word)

Nou, volgens mij was de werkgroep het er wel mee eens, vooral omdat er dus geen boventalligheid gaat ontstaan.

Ze wilden graag op 1 juni deze stukken centraal communiceren.

Ja, dat gaat inderdaad om het document van vier pagina's dat twee maand terug door Lucien is opgesteld

Vraag Lucien even of die akkoord is met de samenvatting van dit werkdocument, dan kan het naar de decentrale medezeggenschapsraad zodat die het kunnen communiceren met betrokken partijen.

Nou. Dat lijkt me duidelijk. Het gaat hier om Jasper. Jasper is regiomanager bij een of andere suffe franchise. Bakker Bart, of Intertoys, of Belcompany ofzo. Eigenlijk doet hij daar niet zoveel. Maar door te forceren dat alle communicatie via hem verloopt heeft hij touwtjes in handen en lijkt hij onmisbaar. Een gecentrale organisatie met duidelijke structuur heet dat ook wel. En mijn hemel wat kan er moeilijk gedaan worden over communicatie. Een document van vier pagina's waarin de nieuwe policy op koffie aangekondigd word is zo'n beetje twee maanden in de maak. Mensen. Vier A4 over koffie ros ik in tien minuten eruit door op het toilet wat fanatieker te twitteren dan normaal.

Jasper heeft ook wel hobby's. Zo speelt hij sinds kort een spelletje op zijn iPhone 5, iets met snoepjes. Om de week installeert hij een nieuw spelletje. Van die leuke gratis spelletjes met advertenties. Wel vindt hij het vervelend dat zijn iphone altijd zo snel traag word. Dan koopt hij maar een nieuwe.

Af en toe zou Jasper wel meer tijd over willen houden voor leuke dingen. Dus heeft hij een boek gekocht. Iets met "dingen die effectieve mensen doen". Maar daar is hij nog niet echt in begonnen, want er stonden niet zoveel plaatjes in. Hij heeft twee kinderen. Daar heeft Jasper niet echt een band mee omdat hij vaak 's avonds aanwezig is bij bedrijfsconferenties waar hij eigenlijk niets te zoeken heeft. Maar regelmatig geeft hij ze dure cadeau's, waar ze blij mee zijn. Op deze manier heeft Jasper het gevoel dat hij betrokken is bij de opvoeding. De relatie met zijn vrouw loopt stug. Die blijft maar emmeren en mekkeren over weekendjes weg en weer eens op bezoek bij familie. Snapt ze niet dat hij zorgt voor een goed inkomen waar ze van kunnen leven.