Treinmensen: pensionado's

• di. 8 sep. 2015 09:00:00
• Dagboek van een Nar

Nou, ik vond het anders wel leuk Gerard. Normaal komen we elkaar enkel tegen bij Sunshine, het is dan toch leuk om elkaar hier eens mee te maken. Ik vond het ook een leuk theetentje om af te spreken.

Hmmm

Ik denk wel dat we de volgende recreatieavond moeten uitstellen. Als we er allemaal niet zijn over twee weken dan heeft het natuurlijk niet veel zin om iets te organiseren.

Hmmm

Maar laten we ze vooral een kaartje sturen volgende week. Het kleine winkeltje in Le Longtamps-du-Chemps heeft wel leuke.

Hmmm

Lijkt me duidelijk. Het gaat hier om Gerard en Ineke. Gerard en Ineke zijn pensionado's. Als laatste van de lichting die de economische groei volledig hebben meegepakt hebben ze alles goed voor elkaar. Zij is 55, de opvliegers net voorbij, de hypotheek is afbetaald, de kinderen zijn het huis uit, haar op-latere-leeftijd-begonnen-carriëre is afgelopen, haar man is met de vut, zijzelf ook. En van een royale maandelijkse vutregeling en zonder enige vorm van vaste lasten hebben ze tijd voor het allerbelangrijkste in het leven: vakantie.

Op ieder willekeurig moment is het stel op vakantie, net terug van vakantie of aan het inpakken voor vakantie. De smerige bruine huid met witte bikinistrepen is onnatuurlijk en waarschijnlijk ook ongezond. Ze hebben een vast hotelletje op Gran Canaria waar ze graag komen, samen met alle andere vaste bezoekers van resort "Sunshine" hebben ze daar onderhand een maandelijkse klaverjas avond opgezet. Of iets anders triviaals waar ze desalniettemin vergaderingen voor nodig hebben om het te "organiseren". Naast Gran Canaria zitten ze ook regelmatig op Cyprus, Sicilië of bij vrienden in de Pyreneeën. De laatste tijd komen ze wat minder in Griekenland, want het zou wel onhandig zijn als door al die vluchtelingen de pinautomaten er ineens mee ophouden. Het doet haar wel wat hoor, al dat leed, ze heeft laatst een handdoek gegeven aan een boot vluchtelingen die bij haar resort aan wal kwam. Een sympathiek gebaar.

Op een willekeurige dag dat ze wél in Nederland vertoeven zijn ze over het algemeen te vinden op terrasjes, bij musea of bij zo'n event als de Sail Amsterdam. Of natuurlijk met de kleinkinderen bij de Efteling, gezellig. Ze maken zich wel zorgen om de toekomst van die kleinkinderen, want het onderwijs gaat achteruit, en de studiebeurzen zijn er ook niet beter op geworden. Hun eigen kinderen hebben het ook niet makkelijk, die kunnen als tweeverdieners met moeite rondkomen. En die kinderopvang heh, die is zo duur! Maar gelukkig zijn er opa en oma, die draaien wel, want stiekem is het ook wel leuk om op de kleinkids te passen. Als ze niet op vakantie zijn natuurlijk.

Niet dat ze vinden dat de studiebeurzen voor de kleinkinderen verbeterd moeten worden, of dat de belastingdruk voor hun kinderen omlaag moet. Want we weten allemaal waar dat vandaan gaat komen! De babyboomers, en dat zou niet terecht zijn! Want de babyboomers deden een studie toen je daar nog een royale onvoorwaardelijke beurs voor kreeg, die kregen een baan toen die er nog waren, maakten promotie toen dat nog kon, betaalden een hypotheek af toen je die nog kreeg, verkochten hun huis met winst, gingen met pensioen toen die nog maximaal was en deden dat op hun 50e, met de vut regeling, toen die er nog was. Dus het zou slecht zijn als die groep mensen, die 88% van het vermogen in Nederland bezit, wat zou moeten inleveren. Dat zou onterecht zijn! Verwerpelijk! Slecht! Want zij hebben het land opnieuw opgebouwd na de oorlog! Oh nee, dat waren hun ouders, die zitten nu in crappy verzorgingshuizen. Nou ja, de hypotheekrente, die zou afgeschaft mogen worden, Gerard en Ineke hebben het huis toch al afbetaald.

Hoe dan ook. Ze hebben het maar zwaar, deze pensionado's. Terwijl ik deze blog tikte boekten zij een weekendje naar Lissabon.