Verhuizen is leuk joh

• di. 22 sep. 2015 09:00:00
• Dagboek van een Nar

We zijn aan het klussen en verhuizen. Ongerelateerd: AAAAAAAAAHG #$%&@!! Oké. Rust. We zijn dus aan het verhuizen. Voor wie het gemist had, wat knap is want ik houd er mijn mond niet over: vanaf 1 oktober ga ik bij Lendahand werken (Ik wil het antwoord weten) en daarom gaan we in een huisje in Schiedam wonen.

Nu wilde ik dit keer het verhuizen goed doen. Duidelijk, gestructureerd, helder, gepland, doelgericht. Dat heeft een hele praktische reden, we verhuizen van Enschede naar Schiedam, dat is meer dan 3 uur reizen, dus het is wat ver om even terug te fietsen voor een vergeten hamer. Beetje plannen dus.

Kortom, de eerste keer dat wij er heen gingen hadden we een aanhangwagentje met gereedschap en andere zooi mee. We hadden overal aan gedacht. Eerste dag behang trekken? Emmertje voor behangafweek mee. Schuren? Schuurmachine mee. Inrichting? Thuis de maten opgenomen van dingen als koelkasten en wasmachines. Een week overnachten om lekker door te klussen? Oude kleren en matrassen mee. Af en toe aan het werk? Kantoor in de buurt en ook nette kleren mee.

Kortom. Het ging als een trein, wij kunnen dingen. Eerste dag heerlijk geklusd. Alles ging goed. Lekker gestructureerd. Alles duidelijk. Volgende ochtend, uit bed. Lekker een kopje koffie drinken. Koffie. Die moet gezet worden. In een koffiezetapparaat. Dat nog in Enschede stond.

Nogmaals: AAAAAAAAAHG #$%&@!!

Hoe dan ook. Rust. Oké, en door.

Iets anders waar ik me aan stoor: bleekselderij. Daphne had een paar kilo gehaald. "Was in de aanbieding!", "Ja, maar je kunt er niets mee", "Jawel hoor, is lekker door allerlei gerechten". Sinds enige weken eten wij dus bleekselderij door de macaroni saus (wel oké), door de nasi (meh), bij de aardappelen (ik haat aardappelen, met bleekselderij is het helemaal een ramp), rauw (jakkes) en op brood (fuck).

Dat terzijde.

Een huis inrichten is compromissen sluiten. Voor de slaapkamer bijvoorbeeld wilde Daphne knalgroen en ik gebroken wit. Dus we hebben het er over gehad en een compromis gesloten. De slaapkamer word knalgroen met een subtiel streepje gebroken wit: achter het bed, onder het tapijt, aan de achterkant van de plint.

De werkkamer was een heel ander verhaal. Het leek mij leuk om daar voor degelijk bruin behang met leuke eikenhouten meubels te gaan. Daphne leek het beter om de werkkamer eenvoudig te houden met ikea meubels en wit behang. Toen hebben we een compromis gesloten waarbij we de studeerkamer leuk inrichten met eikenhouten meubels en degelijk bruin behang omdat ik, nondegriezel nog aan toe, degene ben die daar moet zitten geld verdienen om het huisje uberhaubt te betalen en als ik dat, heilige bleekselderij, niet in een leuke studeerkamer kan doen dan ga ik wel niet thuis zitten werken maar dan wil ik vervolgens geen gezeur dat ik altijd op kantoor zit. Met je knalgroene behang.

Verhuizen is goed voor een relatie. Je leert om duidelijk te communiceren.

Hee lieverd, ik hou van je. Kom je nog met je luie reet uit bed want het is al fucking half acht en de volgende kamer moet geverfd worden.

Ja schat, ik hou ook van jou. Als jij nu met je lelijke rotkop koffie had gezet dan zou er misschien een reden zijn om uit bed te komen zonder je van het balkon te gooien.

Je bedoelt dat balkon waar jij gister de verfpotten open op hebt laten staan, lieverd?

Heh. Is de knalgroene verf kapot gegaan? Wat jammer, zullen we toch voor gebroken wit moeten gaan. M'n dropje.

Weet je wie er vanavond bleekselderij gaat eten?

Stik in je bleekselderij!

Hou van je!

Ook van jou!

Deze blog werd geschreven terwijl ik op het kantoor van Lendahand zat. Om één of andere curieuze reden heb ik daar de sleutel van (lijkt me onverantwoord, maar toe). Hiero leek me een prima plaats om onder te duiken terwijl mijn schoonmoeder knalgroen behang op muren aan het bevestigen was.

Nee joh. Verhuizen is leuk. De eerstvolgende persoon die vraagt hoe het gaat krijgt een koffiezetapparaat met bleekselderij naar z'n bakkes.