517753664fd9509d

Een dag in het leven van een startuphipster

's ochtends gaat de wekker. Dan begin ik met een geniet moment. Slow-life. In rust een kop koffie drinken. Dat betekent handmatig koffiebonen malen en er in alle rust een koffie van zetten. Een echt lekker kopje koffie, dat mag even tijd kosten. Daarna bij het raam staan met een kopje koffie. Nonchalant uitkijkend over de straat, de mensen, het water, het asfalt. Kijken hoe de zon opkomt. In één hand een tablet, om een artikel op de correspondent te lezen.

Oké. Toegegeven. Het is Daphne die de koffie zet, wat lastig is, want iedere morgen weer moet ik mijn best doen om de wedstrijd "wie zet de koffie" te winnen. En het is serieus onpraktisch om met een kop koffie en en tablet bij een raam te staan. Want dan heb je een hand te weinig om daadwerkelijk te scrollen. En artikelen op de correspondent zijn te lang en saai om even vlug te lezen 's ochtends, staand, op een tablet. Een imago creëren is best zwaar.

Daarna ga ik zitten om een dagboek stuk te typen. Als echte urban dweller houd je je memoires bij in de vorm van een blog. Een nonchalante en luchtige manier om het leven te overdenken. Praktisch betekent bloggen 30 minuten voor me uitstaren, twitter checken en op mijn bureau trommelen.

Op de fiets naar werk. Niet met de trein of metro, maar met de fiets. Want dat is gezond. Heb je je beweging ook gehad. Het is ook lekker om even te fietsen. Je gedachten even op een rij zetten en wat bewegen. In de vroege ochtendkou lekker doortrappen, heerlijk. Er is slechts één nadeel. Kleintje maar. Dat zijn alle andere weggebruikers. Mijn hemel wat beweegt iedereen langzaam. Soms kom je van die oude mannetjes tegen, op van die beetje gammele fietsen, die dan midden op de weg net-niet-stilstaan. Afremmen. Afstappen. Omheenlopen. Opnieuw optrekken.

Hoe dan ook. Na een tergend trage rit komt de startuphipster aan op kantoor. Weet je nog waar we vroeger zeiden "lachen heh, gister op MSN"? Dat is bij startups nu vervallen tot "haha, wat Frank gister op slack zei". Vervolgens begint de dag met een echte "scrum meeting", dat betekent in theorie dat je om 9 uur klaarstaat om allemaal vlug even te noemen wat je die dag gaat doen. In de praktijk betekent het dat we met z'n allen een hele ochtend om de beurt roepen: "jongens, zometeen even scrummen?". Om vervolgens te gaan lunchen.

Het is echt niet zo dat de startuphipster de hele dag zit te lunchen en scrummen. Een groot deel van de tijd is de startuphipster ook kwijt aan zijn middagdutje en tafeltennis. Daar word een startuphipster echt vrolijk van: tafeltennis. Of tafelvoetbal. Eventjes stoppen met denken en werken, ontspanning, en dan lekker door.

En uiteindelijk. 's avonds, als de startuphipster thuis is. Dan drinkt hij een cocktail. Op het balkon. Uitkijkend over de wijk, de straat, de mensen, het water, het asfalt. De zon die ondergaat. Hij overdenkt het leven en is gelukkig.

Voordat hij bedenkt dat het veel te koud is om in December op het balkon een cocktail te drinken.

Dinand Mentink

  • vr. 18 mei 2018 20:04:30

Beste anoniem. Zou je willen ophouden om vanaf het IP adres van mijn ouders te posten? Anders dan laat ik ze weten dat er ongewenst verkeer over hun WIFI gaat!

Plaats een reactie

Anonymous

  • vr. 18 mei 2018 20:04:30

Ik zie dat je flink je best doet volwassen te worden.

Plaats een reactie

Plaats een reactie

Notificaties

Schrijf je in voor de email notificaties en ontvang een berichtje als er een nieuw artikel op dinandmentink.nl staat.

Schrijf je in

Volgend artikel

03b09edf9f241f45

Bankiers, wachtwoorden en religieuze verwijzingen

In onze speurtocht naar een nieuwe kerk komen Daphne en ik veel, eh, interessante dingen tegen. Twee weken terug waren we ergens waar op het eind van de dienst iedereen vooraan stond in tongen te spreken (shalaboembaka pripri tatata, red) en met vuisten in de lucht ziekten stond weg te jagen. Serieus, dat zal die ziekten leren! "In de naam van Jezus, ga weg, blindheid!" en "In de naam van Jezus, ga weg, stinkvoeten". De week erna waren we ergens anders (gelukkig).