Bordspellen spelen met nerds
Het spelen van bordspellen met een groep enorme nerds blijkt een nadeel te hebben. En dan heb ik het nog niet eens over de obvious nadelen. Zoals rare grappen, oorverdovende stilte als er een vrouw binnenkomt lopen en het uitdrukken van het spel als een serie subroutines en standaardfuncties. "Letters from whitechapel is een subklasse van de coöperatieve spellen waarbij de community het tegen een gamemaster slash het bord opneemt, de moeilijkheid is een functie van specifieke startcondities en de ervaring van de speler die als 'tegenspeler' wordt aangewezen".
- wo. 17 feb. 2016 08:45:00
- Dagboek van een Nar
Nee. De typische gedragingen van nerds in taalgebruik en vreemde humor daar kan ik eerlijk gezegd nog wel om lachen. Het grote probleem bleek te zijn dat nerds ontzettend goed zijn in het vinden van bugs.
Vorig weekend had ik een groep oude vrienden uit Enschede over. Echte hardcore nerds. Het type dat zonder schaamte in een restaurant hardop discussieert over de 4 verschillende manieren om iedereen die met het gratis wifi verbonden is te hacken. En zich dan afvraagt waarom we zo vreemd aangekeken worden.
We zouden een bordspel doen. "Letters from Whitechapel", waarbij een groep spelers op Jack de Ripper moet jagen. Eigenlijk niets geks aan. Hapje, drankje, lachen om de uitkomst van dobbelstenen en met pen en papier de pseudocode opstellen van een computer tegenspeler. Gewoon, een bordspel spelen.
Goed. Nadat we dus, onvermijdelijk, artificial intelligence hadden opgesteld voor het spel begon het echte die-hard nerden. Wat in dit geval betekende dat we alle vijf een kwartier stil naar het bord staarden. Waarna Steven uitriep: "Nummer 30!".
"Wat is er met 30?", vroeg Daniël terwijl hij met glinsterende ogen pen en papier erbij pakte.
"Nou. Nummer 24,25,26 en 30 liggen allemaal binnen 2 stappen afstand van vier van de vijf mogelijke moordplaatsen", legde Steven enthousiast uit.
Het was mij nog steeds niet helemaal duidelijk waar Steven heen wilde.
"En dat betekent dat je, corrigerend voor het aantal stappen dat de detectives mogen doen, de verschillende startposities, de volgorde van spelen en de dubbele moord in de vierde nacht altijd veilig bent door 24, 25, 26 of 30 als thuisbasis te kiezen".
In de tussentijd was Daniël uitgeschreven.
"Kijk, ik ben klaar met de pseudocode", en schoof een briefje naar het midden van de tafel.
// Start game
function (chooseLocation.Start) {
Select Case RandInt(0,3):
Case 0:
Return 24;
Case 1:
Return 25;
Case 2:
Return 26;
Case 3:
Return 30;
End select
}
// You win, end game
Hierna moesten we allen hartelijk lachen en hebben we het spel opgeruimd. Ik bleek nummer 30 gekozen te hebben en dus, op basis van Steven zijn algoritme, theoretisch al gewonnen te hebben. Dat ik, noch een andere aanwezige, enig idee had wat ik precies moest doen om ook praktisch te winnen dat maakte niet uit. We hadden theoretisch vastgesteld dat het mogelijk was om zonder tegenstand te winnen. Einde spel.
Waarna de vraag kwam: "Dinand, is er een reden dat je vrouw zich teruggetrokken heeft in jullie bibliotheek? Voelt ze zich niet helemaal lekker ofzo? Wil ze echt graag een boek lezen? Want ze mag rustig meedoen met het volgende spelletje."
Plaats een reactie