
De emailhorror van autoreplies
Het begon allemaal met een eenvoudige gedachte. "Ik ben twee weken weg, laat ik een auto-reply instellen". Ik heb niet kunnen voorzien dat dit enkele overbelaste servers, een handvol gefrustreerde collega's en een imminente wereldoorlog zou veroorzaken. Laat ik bij het begin beginnen.
- vr. 13 mei 2016 09:00:00
- Dagboek van een Nar
Het begon allemaal zo eenvoudige. Dinand stelt een autoreply in "ik ben op vakantie, krijg de rambam" en gaat vervolgens lekker op vakantie. Twee dagen later word er een paar keer een test gedaan met automatisch herinvesteren. Voor elke automatische investering in die test (zo'n 100 stuks) krijg ik netjes een mailtje. Én -vanwege redenen- een bcc. Gelukkig heb ik mijn autoreply, die netjes op elk mailtje antwoord met "ik ben op vakantie, krijg de rambam". Waarop het no-reply@ emailadres netjes een mailtje terugstuurt "dit email adres word niet gelezen". Waarna auto-reply wederom de rambam wenst aan no-reply, en no-reply netjes zijn vingers in z'n oren stopt en in de hoek gaat staan "ik luister niet, ik luister niet, ik luister niet". Deze test is zo'n 4 a 5 keer uitgevoerd. U begint denk ik de fout in mijn auto-reply idee te zien.
Nog erger word het omdat ook Tobias op vakantie is. Heeft ook een nette auto-reply ingesteld "Ik ben ook op vakantie, krijg de vinkentering". Blijkt dat het mogelijk is dat auto-replies op elkaar gaan lopen antwoorden. Zodat Dinand en Tobias elkaar beginnen te autoreplyen elke paar minuten om elkaar mede te delen dat ze op vakantie zijn met de vraag of geadresseerde de vinkentering wil ontvangen. Onderwijl zitten Dinand en Tobias respectievelijk in Woudrichem en op de Filipijnen, alwaar ze foto's aan het maken zijn en zich klemdrinken in cocktails. Nu had natuurlijk het senior-it-management iets aan deze roodgloeiende mailservers kunnen doen. Maar de laatste keer moest Tobias (een Mac gebruiker, red) nog helpen om outlook aan de praat te krijgen, dus het senior-senior-uber-it ging deze barage aan autoreplies ook niet stoppen.
Tegen het eind van mijn vakantie vroeg ik me af of het bedrijf uberhaubt nog zou leven wanneer ik weer op kantoor aan zou komen. Ik heb in ieder geval op zondagavond 4500 mailtjes moeten wegwerken, gebruikmakend van "filters", "scriptjes" en uiteindelijk de "fuck it, selecteer alles, archiveer" (ik overdrijf hier niet).
Op maandag weer naar kantoor. De temperatuur was een zacht tot mild vuur uit de diepste hellekrochten. Had dus besloten om luchtige kleding aan te doen. Kreeg ik opmerkingen over. Is enkel korte broek / shirt met teenslippers, een zomerhoedje en zonnebril iets te casual voor een kantoorbaan in de financiële sector? Besloten om in het vervolg toch maar een das om te knopen. Kreeg opmerkingen van Daphne dat teenslippers met zomerhoed en das niet per sé veel formeler is. Blijkbaar werden Tobias en ik overigens niet gemist deze twee weken overigens. Alles is zo soepel als een trein gelopen, eigenlijk zelfs beter dan als wij er wel zijn. Iets dat ons zo'n 400 keer verteld is. Om maar goed duidelijk te maken dat het echt zo is. Heus. Niet gelogen.
Het ziet er dus naar uit dat we binnenkort weer op vakantie mogen, lekker.
Plaats een reactie