IT-Cowboy in Indonesië

• wo. 6 jul. 2016 09:00:00
• Dagboek van een Nar

• Ook bij een gaaf bedrijf werken is gewoon werk, met kapotte printers, managers, deadlines, drukte en soms een complete baaldag
• De hele dag lang alleen programmeren, of alleen analist zijn, dat is helemaal niets voor mij, ik verveel me te snel
• Wat voor werk ik ook doe, ik heb een hobby er naast nodig, ik kan niet met één ding bezig zijn
• In de randstad wonen is niet echt voor mij

Een paar weken geleden sprak ik af met een groep oude vrienden. Samen zijn we jaren geleden naar Zuid Africa geweest met een sportproject, waar mijn passie voor microfinanciering zo'n beetje begonnen is. Nog steeds spreken we af en toe af. Ook nu was er weer veel veranderd. Sommigen waren getrouwd, verhuisd, nieuwe studie begonnen, baan gevonden. Wat mij verbaasde was hoeveel er uiteindelijk in de IT terechtgekomen zijn. Je studeerde wiskunde, bedrijfskunde of pedagogiek? Mooi zo, dan heb je meer dan vier werkende hersencellen. Kun je een muis vasthouden en weet je hoe een toetsenbord werkt? Goed zo, hier is een bureaustoel, ga maar code schrijven.

De moeite die ik van hen hoorde was vooral die van maatschappelijke relevantie, het gebrek daaraan. "Ja, wij werken nu aan het opzetten van een systeem waarmee Vlaamse verzekeraars hun belasting kunnen ontwijken". Toch vreemd hoe dat werkt in de wereld, dat het mee kunnen werken aan de IT van Vlaamse belastingontduikers meer in loon gewaardeerd wordt dan als vrijwilliger een buurthuis in een probleemwijk draaiende houden. Ik snap wel dat dat zo is, maar wat jammer is dat eigenlijk.

En dat brengt me bij, helaas, weer een veel te positief huilverhaal. Fuck op een cracker wat ben ik een gezegend mens. Ik werk bij een bedrijf waar de extremen in mijn interesses gecombineerd worden: webdevelopment, finance én een stuk ondernemerschap. Dat alles met een focus om iets goeds te doen, niet enkel winst maken. Als ik nu om me heen kijk naar de afgestudeerden en studenten die een bijbaantje in de horeca hebben zodat ze de stage kunnen betalen van het werk waarvoor ze opgeleid zijn dan ben ik echt best een geluksvogel. Ik ben bezig met het mogelijk maken investeringen in ontwikkelingslanden en doe daar de webdevelopment voor.

Volgende week zit ik in Indonesië en Singapore om gesprekken te hebben met nieuwe lokale partners. Hoe kicken is dat? Om daadwerkelijk in aanraking te komen met de ondernemers die we financieren. Horen over de problemen met financiering die ze ervaren en onderdeel zijn van de oplossing. Oh, en had ik al gezegd dat ik meevlieg naar Indonesië en Singapore?

Kijk, en daarvoor kan ik heel wat kapotte printers, manager en deadlines aan en neem ik het wonen in een achterstandswijk in Schiedam op de koop toe.

P.s. oh ja, ik reis naar Singapore met de CFO (de financiële Aziaat van onze toko). Dus ik beloof plechtig dat ik zorg zal dragen voor enkele ongepaste selfies. Jullie kennen me.