Volleerd burger, het went
Ik moet zeggen dat het volledig burger zijn wel snel went. Eerst schrik je nog dat je ineens capabel bent om dingen te doen, maar vervolgens wen je er aan en reken je er op. Laat ik daar een voorbeeld van geven. Vorige week ging ik met Daphne een weekje op vakantie. Dat betekende dat wij op zaterdag alles netjes inpakten en op zondag weg konden rijden. Zondagochtend rond een uur of 9 pakten wij onze 3 tassen die in de hal klaar stonden op, plaatsten deze precies in de kofferbak.
- di. 25 okt. 2016 09:00:00
- Dagboek van een Nar
Namen een dropje uit het dashboardkastje en reden weg richting Frankrijk, waarbij we de al ingestelde GPS blind konden volgen.
Van deze gang van zaken waren wij compleet geschokt. Waarom? Nou, twee jaar terug was dit zo anders gegaan. Dan hadden we onze onderbroeken en zwemkleding nog niet netjes 's ochtends in de koffers zitten. We hadden dan niet eens koffers gehad. Of zwemkleding. Of onderbroeken.
Anyway. Precies 15 minuten te vroeg waren wij vertrokken uit Schiedam. Nog even de bandenspanning controleren bij het benzinestation om de hoek. Uiteindelijk een klein omweggetje gemaakt in Luxemburg, waardoor we precies op tijd voor ons Airbnb aankwamen. Die overigens naast de enige gratis parkeerplaats in de stad lag.
"Alles gaat zo goed, ik denk dat we er van uit kunnen gaan dat wij het laatste plaatsje op deze parkeerplaats hebben", zei Daphne terwijl ze een kop koffie vanuit de meegenomen thermoskan inschonk.
"Oeh, lekker, ik ook een kopje koffie", zei Dinand terwijl hij de auto achteruit inparkeerde in het laatste plaatsje op de enige gratis parkeerplaats
Goed. Wat ik zeg. We zijn keihard burgers, echte burgers. En dat went snel. De ene dag zijn we nog verbaast dat we een Airbnb in het centrum van de stad geboekt hebben, naast een bakkerijtje en bistro. De volgende dag zijn we eigenlijk een beetje teleurgesteld als blijkt dat het plaatselijke museum geen speciale dag met gratis koffie heeft.
Tja, dit burger zijn ga ik wel aan kunnen wennen.
Ten slotte. In het kader van onze goedburgerlijke kerkenzoektocht die redelijk ten einde begint te raken komt binnenkort dominee Niels langs. En daar ben ik stiekem wel blij mee. Niet zozeer omdat ik toe ben aan een degelijke discussie over de canoniek grondtekstelijke randvoorwaarden voor een schriftkritische uitleg van poëzie binnen de heilsgeschiedenis* maar vooral omdat ik hoop dat het me eindelijk weer eens wat voer geeft om ouderwets over te bloggen. Laat ik eerlijk zijn, de afgelopen maanden heb ik minder geschreven dan ik wil. Dat heeft vooral met een gebrek aan materiaal te maken. Want hoewel trage managers en dom papierwerk op kantoor fantastisch materiaal is om lekker over te lopen kankeren met een vriend tijdens squash is het als blogmateriaal wat minder geschikt door de neiging van voorgenoemde trage managers en dom papierwerk om mijn blog ook te lezen. Stom papierwerk. Edoch een bezoekje van de dominee daarover kan ik schrijven wat ik wil. Want één dat leest toch niemand en twee goede kans dat je er nog "oh, wat is die jongen heerlijk vernieuwend kritisch" punten mee verdient.
Word vervolgd
*Deze 6 woorden kunnen door 6 andere willekeurige gristelijke woorden vervangen worden.
Plaats een reactie