Vandaag waren we op tijd voor de kerk
Echt, hoe we het ook altijd voor elkaar krijgen. Daphne en ik hebben een kerk gevonden waar we nu semi-regelmatig langshoppen. Wat goed is, zowel voor onze sociale contacten als waardevolle input voor dit dagboek. Ze beginnen om negen uur dertig in de ochtend (tuig), maar we zijn net terug van vakantie, we zijn uitgerust en dat betekent dat we daar nét op tijd kunnen zijn als we het koffiezetapparaat de dag vantevoren instellen en rechtstreeks uit bed een plens caffeïne in onze bakkes knallen.
- ma. 28 aug. 2017 09:00:00
- Dagboek van een Nar
Toen we een lege parkeerplaats aantroffen om negen uur vijfentwintig begon er een raar voorgevoel mij te bekruipen, na jarenlange kerkgang herken je de rode vlaggetjes feilloos. Toen ik binnen rondliep en daar stofzuigers zag rondlopen, vaatwassers ingepakt zag worden, mensen met tafels zag sjouwen wist ik zonder problemen hoe laat het was. Blijkbaar is er startzondag en dat betekent dat de dienst zonder duidelijke redenen op een ander tijdstip, ergens anders is en dat we iets triviaals als een wilgentak hadden moeten meenemen. En dat konden we weten, als we het mededelingen blaadje van vier weken terug maar compleet hadden doorgespit.
We ploften neer. Er was niets te doen, dus enkele minuten fantaseren later kon ik het levendig voor me zien. De dominee die met een lichte grijns, van die ogen die zeggen "ik weet iets wat jullie niet weten" op de preekstoel staat en zegt
"Voorwaar, voorwaar, ik zeg u die hier aanwezig zijn. Volgende week zal het uur der dienst tien zijn. Niet half elf zal het uur der dienst zijn, nochtans half tien, maar het uur der dienst zal tien zijn en tien zal zijn het uur der dienst. Vergis u niet, daar het uur der dienst normaal half tien is, zijnde een half uur eerder dan het uur der dienst volgende week dat zal zijn tien. Een half uur later zal het uur half elf zijn, iets dat verder niet te zake doet, probeer het u niet te laten verwarren."
En zie, er was daar de volgende week een grote schare bijeen die allen om half tien aanwezig waren en de dominee nam het woord en onderrichtte hen zeggende:
"Vanwaar komt gij, kleingelovigen? Had ik u niet reeds voorzegd dat het uur der dienst tien zou zijn?"
Maar de schare nu antwoorde, zeggende: "hoe nu hadden wij deze dingen moeten weten, daar wij allen nog op vakantie waren en met onze onbedekte achterwerk onder palmbladeren lagen of ten minste nog genietende waren van de rijke vrucht van de wijnrank." en er was jammeren, en knarsen van tanden.
De dominee nu, zichtbaar geïriteerd nam wederom het woord en sprak de schare toe:
"Maar, voorwaar, deze mededeling heeft toch zeker in het obscure ledendeel van onze website gestaan? En één van de vier semi-regelmatige nieuwsbrieven, nieuwsblaadjes en email lijsten die onze kerk gebruikt heeft hier toch zeker twee keer aandacht aan besteed onder de column van zuster Jannie over Israël en boven het kopje 'een bosje bloemen voor...' of vergis ik mij in deze ten stelligste?"
En terwijl de schare begon te discussieren rolde hij met zijn ogen en sprak een gebed uit:
"Ik ben blij dat het uw kinderen zijn, en niet de mijne."
Het is akelige ingewikkeld bij elke vereniging om te weten waar je informatie vandaan moet halen. En kerken zijn dan nog erger. Toegegeven, het stond gewoon op de website, maar ja, wij kijkt DAAR nu? Nou ja, zal ons leren om ons een beetje in te lezen.
Rest van de dienst was zo'n heerlijke startzondag. Ik moet wel zeggen dat het me altijd goed doet als diensten een beetje fout gaan. Zodra een kerk alles tot in de puntjes professioneel bij elkaar geregeld heeft krijg ik kriebels. Je kunt zeggen wat je wilt van liefdewerk & oud papier, maar er zit een zekere overtuiging achter. Er is iets vertrouwds en oprechts aan mensen die tijdens de mededelingen nog met koffiekopjes heen en weer lopen te hannessen. Of een band die halverwege een gebed, oeps, het volgende nummer er al in knalt.
Plaats een reactie