Normaal gedrag voor een prima functionerend mens

• ma. 27 nov. 2017 09:00:00
• Dagboek van een Nar

Zo was ik laatst weer eens naar een programmeer meetup, in mijn ervaring een goede dekmantel voor een leuke avond. Op werk vinden ze het goed dat ik nog eens iets nieuws leer, Daphne vind het leuk dat ik nog eens andere mensen spreek. En ze hebben er alcohol. Zo kwam ik dus ook afgelopen keer, lichtelijk aangeschoten, je merkte het nauwelijks, na middernacht over de drempel binnenstruikelen.
"Zo lief, ben je weer naar een programmeer meetup geweest?", Daphne met zo'n verschrikkelijke liefdevolle blik van herkenning.
"Ja, was interessant"
"Heb je het naar je zin gehad? Alcohol gedronken?"
"Nee, nauwelijks. Ze hadden gin-tonics. In mijn verdediging, het waren er maar 5, en ze waren klein".

Waarna ik rond middernacht een tosti ging bouwen. Ik had zeldzaam heftig de munchies te pakken.

Of een ander voorbeeld. Daphne zegt zei over dit alles laatst dat ik te veel alcohol drink. Dat vind ik dus overdreven.
"Maar je zit nu al wéér aan de alcohol"
"Ja?"
"Vind je dat zelf ook niet vreemd"
"Nou", ik, besluitend om hier volwassen op te reageren, "ik merk dat dit je dwars zit. Ik zal er zo op werk nog rustig even over nadenken."

Anyhow, begrijp me niet verkeerd. Het is echt niet alleen het alcohol gebruik waardoor de oplettende kijker soms vermoed dat ik ze niet helemaal op een rij heb. Neem nu deze dialoog

"Ik heb jurkjes gekocht. Zometeen doe ik ze één voor één aan en dan moet jij je eerlijke mening geven", Daphne terwijl ze een paar dozen staat uit te pakken.
"Tuurlijk! Geen probleem!", om vervolgens voorzichtig terrein te verkennen: "Welke vond je zelf eigenlijk leuk?"
"Neehee! Dat is niet de bedoeling, je moet gewoon zeggen wat jij leuk vind."
"Helemaal prima, doen we het op die manier. En welke jurkjes vind ik dan leuk?"
"Nouhou! Zo bedoel ik dat toch niet! Je moet echt zeggen wat je zelf leuk vind"
"Ja ja, maar welke vind ik nu leuk dan?"
"De zwarte en de rode vind jij leuk."
"Akkoord."

Nu is het echt niet zo dat ik altijd maar Daphne moet vragen wat mijn mening is, of dat ik overal toestemming voor moet hebben. Zo vroeg ik laatst: "Joh, ik pak even een koek voor bij het gamen, dat mag wel toch?"
"Ehhhhh", Daphne die mij verward en vragend aankijkt.
"NATUURLIJK MAG DAT IK BEN EEN VOLWASSEN VENT IK BEPAAL ZELF WEL WANNEER IK KOEK PAK!", zo, dat leek me duidelijk. Ik kan prima voor mezelf opkomen.
"EN NU GA IK VERDER MET MINECRAFT SPELEN KUN JIJ MIJN APPEL IN STUKJES SNIJDEN ANDERS LUST IK ZE NIET."

Het is niet allemaal zo heftig als ik het hier schets, maar mijn hemel wat ben ik soms een mafklapper. Om op een positievere en wat minder idiote noot af te sluiten. In alle chaos van werk, wonen en leven merk heb ik recentelijk de rust van gebed weer herontdekt. Ik noem het "Whisky met God"™ en het bestaat uit Dinand die met een leuk boek en zo'n lekkere Caol Ila in een leunstoel zit. En daar kan ik dus echt van genieten.