Koeien en babykleertjes

• ma. 16 jul. 2018 09:30:01
• Dagboek van een Nar

"Hoi mam", begon ik, "ik heb alleen even een snelle vraag hoor, ik bel een andere keer nog wel even om bij te kletsen".
"Erik heeft een zoon gekregen. Woog 4500 gram bij de geboorte en is nu 1.5 maand oud. Welke maat moet ik halen?"
"Zo zo", begon mijn moeder, "dus het kind was 9 pond bij de geboorte, dat is wel groot. En nu 6 weken oud zeg je?"

Hoe doen moeders dat!? Hoe?! En waarom!? 4500 gram en 1.5 maanden zijn perfect valide eenheden voor tijd en gewicht. Waarom word dat omgerekend naar franse ponden, nautische mijlen en west-gothische weken?! WAAROM?!

Anyway. Dat vraag je vervolgens niet. Je stamelt gewoon "ja, dat klopt". Waarna moeders zegt "Nou, kleertjes voor nu hebben ze hoogstwaarschijnlijk al gekregen. Het is nu juli, dat betekent dat je het beste maat 92 shirtjes kunt kopen, dan zijn dat de zomerkleertjes voor volgend jaar."

Moeders zijn fantastisch.

Om af te sluiten. Iets moois dat ik net meemaakte. Ik zat op mijn mountainbike (= LEUK!) en reed hier in de buurt een mountainbike route. Supergaaf rondje van 12KM enkel mountainbike track.

Hoe dan ook. Tegen het eind van de route jakkerde ik een bosje in. Even moesten mijn ogen wennen aan het licht. Ik remde iets af. Zodra ik weer kon zien zag ik dat ik tussen een kudde koeien instond. Lekker in de koelte van het bos stonden ze. Schotse Hooglanders. Links van me en rechts van me, op meters afstand. Enkelen keken loom op, oortjes licht omhoog. En kauwden daarna rustig door.

Ik was daar, zij waren er, we keken elkaar aan. Een stille groet en toen reed ik verder. Schitterend. Koeien zijn mooi.

Edit:
P.s. Ik wil even genoemd hebben dat het beste kind een schatje is.