Fietspensionado's op een terras

• di. 7 mei 2019 08:00:00
• Dagboek van een Nar

Goed. Een voordeel van global warming is natuurlijk dat het nu al echt terasweer is. Iets waar Daphne en ik graag gebruik van mogen maken. Zo zaten wij enkele weken geleden op een leuk gentrificerend pleintje midden in Schiedam kloosterbier van de tap te nippen. Teraszitten kan ik dus zo extreem van genieten. Het is één van de weinige momenten dat ik geen computer in de buurt heb en dus ook niet in de verleiding kom om toch nog even iets te doen. Dat hoeft niet eens werk te zijn, maar uberhaubt, niet achter de pc, dat vind ik moeilijk. Op een terras zitten en even uitblazen met een Brand Imperator.

Er kwam een stel pensionado's aan. Dezelfde wolfskin jassen, dezelfde nordpeak wandelschoenen, dezelfde helm. Allebij dezelfde electrische fiets. Hij met een mapje met routebeschrijving en GPS, zij met fietstassen met boterhammetjes. Dit verzin ik niet, het is echt waar. Uit hun verhalen bleek dat ze er al 70 km op hadden zitten die dag. Wat respectabel is, zelfs met een electrische fiets. Ik bestelde nog een Leffe Blond.

Ze kwamen even op het terras zitten uitblazen. Maar het duurde even voordat de serveerster langs kwam om de bestelling op te nemen (het was druk). Daarover zaten ze een beetje te morren, terwijl ik bezig was een Karmeliet Tripel soldaat te maken. Niet veel later vroegen ze aan de serveerster of hun koffie nog kwam. "Ja hoor, die is al onderweg", zei ze, terwijl ze vrolijk met een stapel kopjes tussen de tafels doorliep.

Maar goed, het duurde nog een paar minuten voordat de koffie daadwerkelijk kwam. Zo viel het ook dit echtpaar op. Zittend in de zon, op een mooi pleintje in Schiedam, uitkijkend over kinderen die met bellenblaas aan het spelen waren, terwijl er twee tafels verder op een leuk Turks stel met een ambtenaar van de burgerlijke stand een bruiloft aan het doornemen was zaten ze te klagen, morren en dreinen. Zonder de serveerster te wijzen op een gemiste bestelling overigens. Ik zat op dit moment aan een Brugse Zot.

Ze stonden op. Beklaagden zich luid in de rondte (niet tegen de serveerster die er iets aan kon doen), stapten op hun fiets en reden weg. Er moesten nog fietstochten gedaan, leuke huisjes bezocht en pannenkoeken gegeten worden. Bijna 10 hele minuten wachten op een kop koffie. Schandalig. We komen hier voor onze rust.

Ik denk dat we van dit soort fietspensionado's iets kunnen leren. Het maakt niet uit hoe goed de omstandigheden zijn, met de juiste instelling kun je écht wel je dag laten verpesten.

De serveerster kwam aan met twee kopjes koffie. De tafel was leeg. Ze haalde haar schouders op en liep weg. Ik bestelde nog een Brand Lentebock.