Piekerend en malend op vakantie

• di. 16 jul. 2019 06:00:00
• Dagboek van een Nar

Piekeren was iets dat ik echt niet kende. Ik dacht altijd dat dat kwam omdat ik gewoon goed was in me geen zorgen maken. Maar dat klopt niet ontdekte ik. Ik had gewoon niets om over te piekeren. Ik vond het altijd makkelijk om schertsende blogjes te typen over de christelijke studentenvereniging, of de kerk, of collega's, Daphne, mijzelf. Heerlijk.

Tegenwoordig vind ik dat moeilijker. Niet dat er minder materiaal is om over te typen.

We wonen in een wijk waar ik me echt niet op m'n gemak voel. Tijd voor een blog over, haha, buren die afval gewoon van het balkon gooien, een buurman die een complete groothandel vanuit de kelderbox runt of een andere buurman die zijn kelderbox verbouwde waardoor in onze kelder stukken muur naar beneden zijn gekomen. Daar moet toch een leuk schrijfseltje inzitten zou je zo zeggen.

Volgend jaar komen we in de kerk weer op een nieuwe kring terecht terwijl ik net iedereen een beetje leer kennen op deze kring. Normaal gesproken zou ik over die christelijke subcultuur wel een paar kanttekeningen willen maken. Haha, kringleiders die overleggen hebben waarbij er moeilijk gedaan word over de cultuur op kringindeling overleg activiteiten.

Nu na vier jaar voel ik me toch niet op mijn gemak op werk. Ik ben wat teleurgesteld in het bedrijf en wat ik daarbinnen momenteel doe. Paar geschreven stukkies zou toch moeten lukken dacht ik. Haha, maffe collega's en managers die ook maar wat doen.

Maar momenteel lukt me dat niet echt. Ik ben wat teleurgesteld, ik merk dat ik negatiever ben en ik ben, vooral, moe. Zo moe. Blijkbaar is het makkelijker om wat schertsend te doen over dingen die je meemaakt als alles je gewoon komt aanwaaien. Het voelt als een negatieve spiraal. Doordat ik minder energie heb pieker ik meer, kijk ik somberder naar dingen, kan ik ze minder makkelijk relativeren. Wat natuurlijk niet helpt bij het stoppen met piekeren, of uitrusten.

Kortom. Tijd voor een vakantie. Bijkomen. Een reset. En daarna kritisch kijken hoe ik ervoor ga zorgen dat ik weer energie heb en positief ben en blijf. Donderdag gaan we weg. We gaan naar Hvide Sande in Denemarken. Mooie omgeving. Boeken mee. Zin in.

En dan na maar eens kijken of ik kan schrijven over de maffe karaktertrekken van een nieuwe kring die ik buiten mijn wil moet kiezen. Kennismakingsspelletjes! Wat stukjes typen over hoe ik beneden de balkons sta om afval weer omhoog te gooien, en mis, naar alle waarschijnlijkheid. Lachen om mijn werk waar ik me niet helemaal lekker op m'n plek voel en stomme managers. En weer lachen om mezelf, vooral.