Zomerblogje: zandrobots en religie

• vr. 26 jul. 2019 07:30:00
• Geestig

Het jaarlijkse zandsculpturenfestival in Søndervig is een echte aanrader. Kunstenaars van over de hele wereld (maar voornamelijk Denemarken, Nederland, Canada en Scandinavië) maken grote beelden van alleen zand en water. Zandkastelen voor professionals dus. Erg mooi. Het thema dit jaar was Robots. In verschillende zandvoorspellingen vroegen kunstenaars zich af wat robots de komende jaren voor ons gaan betekenen.

Allerlei beelden kwamen voorbij. Oorlogrobots, ontmenselijkte mensen waarbij het hart en hoofd vervangen waren door electronica. Maar ook hoopvolle voorstellingen van micro-robot-bijen die planten bestuiven en nanobots die een gigantisch hart repareren.

Wat mij vooral opviel was de vele religieuze symboliek die in de werken verwerkt was. Ik zag 2 geschapen robots met een apple in hun hand waarboven God de vader in de wolken hing en hen levensadem inblies. De Notre Dame stond er, voorzien van printplaten en kabels. En 2 verschillende kunstenaars hadden los van elkaar een groot werk gemaakt dat verwees naar het bekende Pietà beeld, Maria die de dode Jezus in haar armen houdt. In het ene geval hield een robot een mens vast in het andere geval andersom.

Denemarken is, net als de rest van de nordics al wat verder in de ontkerkelijking dan wij in Nederland.

En toch, om vragen over de onbekende toekomst uit te drukken in beeld word teruggegrepen naar beelden uit het verleden. Kerkelijke beelden uit het verleden.

Dat vond ik opvallend.

Ik blijf me afvragen welke waarde we als kerk kunnen hebben met de hoop die we kennen, en het grote verhaal dat we vertellen, in een wereld die niet veel meer met de kerk heeft. Één van de antwoorden is misschien wel zichtbaar in deze zandsculpturen.