Roaring Thirties

• di. 29 okt. 2019 06:30:00
• Dagboek van een Nar

Het leek mij aardig onze dertigste verjaardag in stijl te vieren. In een groot huis met waanzinnige achtertuin, band aanwezig bij het zwembad voor een Great Gatsby style verjaardag. Maar bij gebrek aan zwembad, band, achtertuin of huis moesten we toch kiezen voor onze 2e keus: een themafeestje in ons 5 hoog flatje.

Ik vond het moeilijk om mijn dertigste verjaardag in te plannen en te vieren. Ik zag er echt tegenop. Waarom? Nou, we zijn nu dertig en we wonen nog steeds in een 5 hoog flatje in een achterstandswijk in Schiedam. Noem me een materialistische eikel, maar ik vind het best moeilijk om hier mensen uit te nodigen en daar iets leuks van te maken.

Als thema kozen we Roaring Thirties. Typisch hoe dat soort plannen bij Daphne en mij altijd gaan. Wij hebben vaak een nét iets andere insteek als het gaat om de voorbereiding van dit soort feestjes. Ons gedachtenproces kan als volgt samengevat worden.

Daphne. Laten we er iets leuks van maken. Volledig in thema, dat betekent dat ik bij de kringloop langs moet voor een jurkje. Daar moet het juiste soort lange franjeband aan (niet het jaren 20 korte franjeband), dat moet ik dan wel zelf in elkaar naaien. Dan heb ik een paar van die grote veren nodig en oorbellen in stijl. Qua eten wil ik wel in thema, dus laten we stamppot hete-bliksem maken. Daarvoor moet 5 kilo appels geschild worden. In die tijd aten ze veel vet vlees, dus we moeten de dag van tevoren naar de slager voor 2 kilo buikspek. Dat moet vervolgens 24 uur marineren en daarna 6 uur op 100 graden in de oven. Als toetje doen we zoete koolraap, daar moet de dag vantevoren 2 kilo koolraap voor geschild en in stukjes gesneden worden en dat moet vervolgens een uur of 4 koken. Voor de aankleding van het huis ga ik slingers maken daarvoor heb ik 60 handgevouwen papieren schijven nodig aan een koord.

Dinand. Spotify playlist, download. Sigaren kopen. Ik heb nog een hoedje liggen. Top. Klaar.

Laat ik hier aan toevoegen dat het een walgelijk goed feestje in thema was en dat het echt goed is dat iemand in ons huwelijk zorgt voor de betere ideëen. Als we het allemaal op basis van mijn realisme zouden doen dan zouden we in een kringetje zitten blokjes kaas eten.

Roaring Thirties dus. De scherpe lezer zal al gezien hebben dat Toaring Thirties niet een bestaande term is. De Roaring Twenties bestaan, of de Swinging Thirties. Wij waren welliswaar dertig geworden, maar zijn allerminst swingend. En op een krampachtige manier proberen we stiekem vast te houden aan het twintiger-zijn. Dus op een droevige en ironische manier vond ik het thema Roaring Thirties vrij sterk gekozen.

Maar goed, het feestje was zoals je verwacht van een Daphne en Dinand. We ruimen het hele huis leeg, verslepen alle meubels, tillen alles in de slaapkamer en richten het hele huis in zodat het met een beetje moeite mogelijk is om een feestje te geven met 25 man.

Een kamer met een geïmproviseerd barretje, statafels gemaakt van een plexiglazen kast en een paar jaren-dertig-attributen door het huis op tafeltjes gegooid. Eerlijk gezegd was ik er wel trots op (de aankleding was mijn taak).

Allemaal leuk en aardig natuurlijk, maar iemand komt om half drie 's nacht een slaapkamer binnenlopen waar het bed verborgen is onder een stapel bureaustoelen, beeldschermen, printers, papier, planten, tassen, houten tonnetjes en een handgemaakte slinger. Kortom, we hebben het bed net zo lang schuin gehouden tot er genoeg afgegleden was dat wij er naast konden liggen.

De volgende dag, mijn zicht was niet helemaal scherp, de smaak van sigaren hing in mijn mond en ik tilde met moeite mijzelf uit bed, om vervolgens over een een losliggende 3d-printer te struikelen en besefte me: ik ben geen twintig meer.