Anywheres en somewheres
Uitkijkend over een stad waar ik niet thuis ben, nadenkend over het dorp dat ik niet meer snap. Ken je het verschil tussen anywheres en somewheres? Anywheres voelen zich overal thuis, somewheres voelen zich thuis op één specifieke plek. Daarover even een korte gedachte.
- di. 7 jan. 2020 07:00:00
- Dagboek van een Nar
De termen anywheres en somewheres heb ik gestolen van David Goodhart*. De wereld ligt open. Sommigen reizen makkelijk overal heen, verhuizen over landsgrenzen en hebben een eigen identiteit overal ter wereld, zij zijn de anywheres. Anderen vinden huiselijkheid en de identiteit van hun lokale gemeenschap belangrijk, de somewheres.
Hierover schrijf ik een stukje. Zittend 5 hoog achter een bureau, over de lichtjes van Schiedam en de haven van Rotterdam uitkijkend.
Anywheres zijn een beetje rare mensen. Ze voelen zich overal thuis. Of ze nu in Londen wonen, of New York of Amsterdam ze voelen zich thuis in de stad waar ze zijn. Ik snap dat niet. Altijd als ik, als domme provinciaal, in de stad ben dan vind ik mensen gejaagd. Als je in de stad voor de tweede keer bij de Blokker bent dan kent het meisje achter de kassa je niet. In het verkeer kijkt iedereen me raar aan als ik tegenliggers groet door een hand op te steken. Bij oversteekplaatsen hoef je niet te wachten voor voetgangers. In de kerk met koffiedrinken praat je alleen met de mensen die je al kent.
Somewheres zijn ook rare mensen. Zij voelen zich thuis op één specifieke locatie. Of het nu Enschede is, of Hoogeveen, of Kommerzijl, dat is waar ze vandaan komen en zich thuisvoelen. Afgelopen week was ik in Kommerzijl, een dorp met 400 inwoners, in de Soltketen. De Soltketen is een gymzaal, theaterzaal, café, zaaltje, waar je na de kerk koffie drinkt, condoleances doet en waar bij elke bruiloft, altijd, de receptie is. Het is het ene grotere gebouw in Kommerzijl. Ik voel me op zo'n moment altijd zo'n enorme stadse wieslippe (wijsneus, red). Dan zie ik mensen binnenlopen met zulke enorme Groningse koppen. En mensen zijn zo traag daar. Waarom is het verboden om vegetarische maaltijden te serveren? Ik bedoel, het is 2020 mensen. En als je dan een receptie in een gymzaal doet (omdat het de enige locatie in het dorp is) hoe moeilijk is het om daar dan ff een paar plantenbakken in te rijden?
Sommige mensen zijn anywheres, anderen zijn somewheres. Ik ben er van overtuigd dat ik een nowhere ben. Ik voel me nergens thuis. Een stadse wieslippe in het oude dorp, een domme provinciaal in de grote stad.
Waar moet je dan gaan wonen? Amersfoort, waarschijnlijk Amersfoort.
Plaats een reactie