Kleinburgerlijk leed

• di. 26 jan. 2021 08:00:00
• Dagboek van een Nar

Allereerst dit. Verhuizen en klussen tijdens een lockdown is %&*$#@!. Laat ik een paar van die eerstewereldproblemen op een rij zetten;

Bouwmarkten zijn gesloten. Dat is lastig als je aan het klussen bent. Niet alleen moet je een enorme toer uithalen om laminaat binnen te krijgen door het 2 weken vooraf te bestellen zonder het ooit gezien te hebben. Maar het ergste nog zijn alle dingen waar je normaal niet eens over nadenkt: knelfittingen, montagekit, werkhandschoenen, schroefjes, pluggen, boortjes, tochtstrips. Van die dingen die je meeneemt omdat je toch al bij de bouwmarkt staat. En dan moet je nu niet aankomen met "ja maar Dinand je kunt toch click&collecten". Click & collect is een leugen.

Er zijn leugens, verdomde leugens, statistieken en dan is er ook nog click & collect.

Kijk; dit is hoe het er uit ziet als je 5 verschillende Flexa muurverf testers, een knelfitting en montagekit probeert te bestellen:

Mocht het je dan, de hemel mag weten hoe, gelukt zijn om toch die bestelling te plaatsen. Dan is dit de mail die je krijgt als blijkt dat 1 (!) product niet leverbaar is:

Lieve genade. "Beste meneer Mentink, er is één product niet leverbaar, daarom hebben we ze allemaal geannuleerd. Heeft u hier vragen over? Zak dan in de stront en bel vooral de klantenservice niet. Wellicht dat uw product bij een andere vestiging wel aanwezig is, weten wij veel, zoek het uit. Wij weten het ook niet. Ontplof."

Wat het is, ik snap het wel dat er mensen zijn die boos op de overheid zijn vanwege die lockdown. Ikzelf vind het ook wel lastig, maar ja, je probeert er het beste van te maken en ik snap wel waarom die lockdown nodig is. Als ik dan mensen op het nieuws zie die de ruiten van de lokale middenstand ingooien omdat ze boos zijn dat hun zomerfestivalletje niet doorgaat dan word ik daar wel chagarijnig over.

Vooral omdat al die ingegooide ruiten, deuren en gevels weer bij de lokale bouwmarkt gekocht moeten worden en het is al zo moeilijk om daar iets te bestellen.

Bleh.

Tel daar bij op dat we te maken hebben met 2 aannemers die hun afspraken een paar keer verzet hebben, meubelleveringen die niet doorgaan en dat we meer dan een week niet kunnen douchen en dan snap je wellicht waarom ik af en toe wat slecht gehumeurd ben.

Komt wel goed, maar nu is het allemaal wat bleh.

Hoe dan ook. Er zijn ook dingen die wél goed gaan. We hebben al even kennisgemaakt met de buren. We wilden (lockdown) niet langsgaan om kennis te maken, dus we hebben bij alle buren een briefje door de bus gedaan met de strekking "Hee hoi wij zijn Daphne en Dinand en we zijn leuk". De buren links hebben daarop een zelfgebakken cake op de stoep achtergelaten met een kaartje. Schatten. We zijn ook al toegevoegd in de WhatsApp groep. Buren op het hoekje hebben we al om gereedschap gevraagd, die daarnaast gaf al een tip dat de plaatselijke Welkoop nog wel open is en ook wel schroeven heeft en de buren rechts zijn wat ouder dus daar hebben we even hoi gezegd en gevraagd of ze nog veel last hebben van ons geklus. "Nee hoor, moet gebeuren, we zijn al lang blij dat jullie het even vragen". En de buurvrouw van nummer 29 heeft een briefje door de bus gedaan. Vriendelijk noaberschap. Heerlijk.

Goed. Wat ons rest is wennen aan hoe dingen hier gaan. Dit huis is zo groot, ik vermoed dat ik zo'n beetje 10% van mijn tijd bezig ben met spullen zoeken die 2 trappen verderop liggen. Wat ook nog steeds niet went is een brievenbus waar dingen gewoon door naar binnen vallen, in plaats van dat je er 5 trappen door de gallerij voor naar beneden moet, en erger, je aankleden. Och, en het is stil hier. Heerlijk. Ik slaap zo goed de afgelopen weken. Oef.

Oh. En vuilcontainers aan de weg zetten. Is complex. Oei. Daar moet ik nog maar eens een losse blog over schrijven.