In de gloria

• di. 28 sep. 2021 08:30:00
• Dagboek van een Nar

Onze buren waren 70 jaar getrouwd. Das niet makkelijk. Je moet daar grofweg 3 dingen voor doen. Je moet (1) bijtijds trouwen, (2) het lang samen uithouden en (3) stok-hemeltje-takke-oud worden. Maar goed, onze buren is het gelukt. Dat is een dusdanige prestatie dat de koning je dan een boeket bloemen stuurt. Terecht. Een mooi boeket bloemen ook. Iets waar onze buurvrouw ons 4 keer vol trots over vertelde, terwijl wij als buren met een heel schappelijk 3-tientjes boeket van de bloemhandel om de hoek langskwamen om haar te feliciteren. Van de koning! Ja, daar sta je dan.

Hoe dan ook.

Het feestje van de buren was een high-tea. Degelijk. Niet te complex. Prima. Vantevoren nette uitleg van de friandises die op tafel stonden. Prima speech van de buurman ook. Na afloop volgde nog een gang, die bestond uit een houten plank met "hapjes". Die werden ook toegelicht door meneer de ober.

Deze gepaneerde hartige versnaperingen zijn in een bad van kokende olie verhit. De souflé is gemaakt van oma's oude kaas. De ronde bal is een gepaneerde champignonragout hap en de knapperige dingen zijn loempia's met een taugé-prei-paprikavulling die best gegeten kunnen worden met de zoetzure rode saus.

Dat is de eerste keer dat ik iemand met droge ogen, onironisch, een uitleg heb horen geven bij een bittergarnituurtje. Zelf weten natuurlijk, maar wat mij betreft ben je dan defect.

Diezelfde zondag vierde ik mijn verjaardag. Dus wij moesten rond 1730 toch wel een keer thuis zijn om de gasten die we om 1800 uitgenodigd hadden te kunnen ontvangen. Toegegeven, waarschijnlijk is niemand er voor 1900, maar je kunt maar beter op tijd zijn.

Stipt 1730 werden we gebeld door Joram. Dat ze bij ons buiten op het gras stonden en waar ofdat wij waren. Bleek om praktisch de helft van de gasten te gaan. Griezel. Wat? Huh? Hoe dan?

Vond het wel spannend. Niet omdat ik bang was dat ik na een lockdown van een jaar niet meer in staat zou zijn tot normale sociale interactie. Sociale interactie kon ik voor de lockdown ook al niet en dat heeft me toen ook nooit weerhouden. Nee veeleer dat ik, na 5 jaar in de randstad te hebben gewoond, bang ben dat ik de provinciale cultuur volledig verloren ben. Bleek niet nodig. Terwijl ik Joram stond uit te leggen hoe verjaardagen in de randstad totaal anders zijn dan de provinciale kringverjaardagen stond Jiska koffie uit te schenken, was Daphne schaaltjes met blokjes kaas, worst en zoute sticks op tafel aan het zetten en verplaatsten Harm en Laurens de stoelen zodat er één normale nette kring ontstond.

Want dat is hoe wij hier in de provincie verjaardagen doen.

Om toch nog een beetje onredelijk-hoog-verheven-randstedelijk te doen heb ik maar een uitleg gegeven bij de hapjes.

Deze goudgele blokjes bestaan uit kaas vermengd met komijn, een kruid dat vooral langs de Middellandse Zee groeit. Deze schijfjes zijn worst met kruiden en knoflook, gedroogd in de rook van een houtvuur. En de stokjes zijn stukjes kip voorzien van een zilveruitje.