Over werkplaatsen en sleutels

• di. 17 mei 2022 08:00:00
• Dagboek van een Nar

Wij zijn (ein-de-lijk) toe aan het leukere deel van het klussen rondom het huis. De werkplaats inrichten. Werkbank er in, bankschroef er op, kast aan de muur. Een, oh hemel wat een zaligheid wat een genot, pegboard aan de muur waar we ons gereedschap kunnen hangen. Schroevendraaiers, duimstok, pluggen, ringetjes, waterpomptang, alles waar het hoort. Netjes, duidelijk, opgeruimd.

Ik had al een bordje ontworpen dat ik aan de muur wilde hangen. Mocht niet van Daphne.

Ik was een tijdje terug bij de ouders van een vriend. Daar mocht ik, tot mijn extreme jaloezie, ook even door de werkplaats lopen. Wij hebben een vrij adequate werkplaats met voldoende uitgesorteerd gereedschap. Deze werkplaats, echter, had een frees, een professionele kolomboor, zaagtafels, takels en een speciale fundering om daar de al aanwezige brug op te plaatsen. Er stond één stellingkast die zo ongeveer even groot was als onze werkplaats met daarin blauwe bakken. In blauwe bak 6 lagen steeksleutels 6, in blauwe bak 7 lagen steeksleutels 7, in blauwe bak 8, enzovoort. Een volledige kast met bakken met steeksleutels. Jaloers.

Die kast zette één en ander wel in perspectief als het gaat over het toe blijven voegen van nuttig gereedschap aan een werkplaats. Je hebt nooit genoeg lijmtangen, dat weet iedereen, maar dat blijkt dus ook voor al het andere gereedschap te gelden. Het eindigt niet. Gereedschap dat per stuk aan een spijker hangt kan ook per 10 stuks in een bak of per 100 stuks in een kast. Er is geen einde.

Maar goed. Ik mocht van Daphne dus geen schrikbewind met passief-aggresieve bordjes in onze werkplaats voeren wat betreft het terughangen van gereedschap. Terwijl de hemel weet dat Daphne zo'n schrikbewind nodig heeft.

Ze was vorige week haar sleutels kwijt. Ze had ze woensdag nodig voor werk, dus dinsdagavond was het blinde paniek. Hele huis ondersteboven, maar nergens sleutels. Daphne gestressed, Dinand stiekem een beetje boos (oké, niet stiekem); hang toch je sleutels gewoon aan het sleutelrekje, muts. Eind van de avond, geen sleutels gevonden. Nou ja, zal ook wel goedkomen.

De volgende ochtend met een kopje koffie aan het ontbijt, de sfeer was gelukkig weer ontspannen.

"Toch vreemd", zei ik terwijl ik een slok koffie nam. "We hebben die sleutels echt nergens kunnen vinden heh. Overal gekeken, nergens te vinden. Vreemd."
"Dat doet me denken", vervolgde ik, "er hangen buiten ook een paar sleutels aan de boom bij de parkeerplaats. Die zal één of andere sukkel verloren zijn, toch vriendelijk van de buren om die even in het zicht te hangen".

Op dit moment rolde Daphne hoorbaar haar ogen en begon met haar hoofd op tafel te slaan. Vreemd gedrag.

Ik nam nog een slok koffie.

Mijn brein begon actief te worden.

Keek in mijn krantje, nam nog een slok koffie.

"Oh, het zou wel eens kunnen dat dat jouw sleutels zijn Daphne."
"Meen je dat?", vroeg Daphne. Op een wat koele toon voor iemand die haar sleutels een weekend aan een boom had laten hangen.

Nou ja, dan had ze haar sleutels maar aan het rekje moeten hangen. Ik overweeg nu om een bordje aan de boom te hangen.