Pinksterdienst
Afgelopen zondag werden we na afloop van de dienst voor het eerst serieus aan de praat gehouden. Dat is het moment waarop ik over een kerk mag schrijven, zo zijn de regels. Nu is het flauw om, zodra ik eigenlijk nog nauwelijks contact heb met een kerk, meteen scherp te gaan doen over typisch christelijke gebruiken. Flauw; maar wel leuk.
- di. 30 mei 2023 08:30:00
- Dagboek van een Nar
Dus laten we het eens hebben over het gebruik van youtube in de eredienst. Nou, wat denken jullie, ben ik voor?
Spoiler: nee, ik ben niet voor nee
Samenzang vind ik een mooi onderdeel van een kerkdienst. Prima. Niets mis mee. Niet alle kerken zijn zo gelukkig dat ze voldoende topmuzikanten hebben. Kan gebeuren. Dat zorgt er soms voor dat net-niet-hele-goede muzikanten de begeleiding doen of dat er acapella gezongen moet worden. Kan best, kwestie van de juiste liedjes uitzoeken. Kan nog mooi zijn ook. Hoeft niet perfect, gaat er om dat we samen zingen.
Ring the bells that still can ring
Forget your perfect offering
There is a crack, a crack in everything
That’s how the light gets in.
Maar.
En dit is een flinke maar dus ik haal nog een keer adem.
Maar.
Meezingen met het hemelverlaten youtube is nooit een oplossing.
Ik ga dit herhalen zodat ook iedereen op de achterste rij het gehoord heeft.
Meezingen met het hemelverlaten youtube is nooit een oplossing.
Het zing niet lekker mee. Het laat het gebrek aan muzikanten pijnlijk duidelijk worden. Youtube kan de muziek niet aanpassen aan het moment als dat eens wenselijk is en het laat iedere aanwezige verlangen naar de hoge production value zoals die in de youtube clip zichtbaar is en daar. gaat. het. niet. om.
Dus drie youtube filmpjes opzetten als interactief kindermoment zit op zo'n beetje alle redelijke manieren in mijn allergie. Nu heb ik, en dat lijkt me redelijk, sowieso al een graftakkehekel aan de meeste interactieve momenten tijdens een dienst maar kinderliedjes meezingen met youtube dat spant toch wel op alle manieren de kroon. Gelukkig ben ik gepokt en gemazeld in elke kerkelijke traditie dus mij pakken ze niet.
"Dan doen we nu het volgende liedje. Nou, en dat is me er één, als we die niet allemaal dansens mee kunnen doen dan weet ik het ook niet meer", liet de spreekstalmeestervandienst ons allemaal jolig weten.
Moet jij eens opletten. Ik heb mijn lichaamstaal, bewegingen, mimiek en alles in een 20 jaar tijd tot in de puntjes geoptimaliseerd om mij uit deze situaties te werken. Het gezicht gaat daarbij op wat ik de "screensaver mode" noem; een semi-bedachtzame blik van persoonlijke overweging. Innemend maar niet uitnodigend, overwegend maar niet afkeurend, tevreden maar niet goedkeurend. Perfectie. De voeten bewegen we mee, net naast de maat van de muziek en af en toe knikken we vriendelijk naar iemand die net de andere kant op kijkt. Hop, we doen mee met dit infantiele moment zonder dat, oh terror alle gruwelijkheden, iemand op enig moment enige aandacht op mij vestigt. Ik heb op een christelijke studentenvereniging gezeten, ik eet deze ongemakkelijke momenten als ontbijt. Met je "nou als we nu niet allemaal mee kunnen doen dan weet ik het ook niet meer".
Toch merk ik ook wel dat wij wat minder in de kerk te vinden waren de afgelopen jaren. Mijn christianees is wat roestig en ik maakte een aantal beginnersfouten in veelvoorkomende situaties. Daarover binnenkort meer.
Plaats een reactie