Even plankjes ophangen

• di. 25 jul. 2023 08:30:00
• Dagboek van een Nar

Mijn hemel. Wát een slecht ontwerp zijn die zwevende plankjes eigenlijk. Doordat ze zwevend zijn heb je een enorme hefboom om die schroeven uit de muur te trekken en dat merk je aan het maximale gewicht dat je op die krengen kan zetten. Bouwmarkten, ikea, webshops liggen allemaal vol met van die zwevende planken. Wie zijn toch al die miljoenen mensen waar die plankjes voor gemaakt worden, die blijkbaar niet meer op een plank aan de muur willen zetten dan twee kaartjes en misschien een teddybeer?

Ben ik dan de enige die ook wel eens een paar boeken op een plank wil zetten? Of een bloempot? Of 3 dozen met luiers?

Wat mij brengt bij de uitdaging van deze maand. De hemelverlaten-vlieg-toch-in-de-brand-kloteplankjes op de babykamer moeten even vervangen worden omdat wij er dus een stapel luiers op hebben liggen en het is toch fijn als die plankjes niet tijdens het verschonen bovenop de baby klappen. Nu ben ik daar op zich nog niet zo bang voor, maar ik ga ook niet Daphne uitleggen dat dit een statistisch aanvaardbaar risico is dat we met de baby nemen. Want dat gesprek is een gevaarlijke propositie waar ik toch liever niet zonder kevlar aan wil beginnen.

Hoe dan ook.

Ik heb twee van die [enkele krachttermen] zwevende plankjes aan de muur en die moeten vervangen worden door een paar supersaaie, extreem basic, oerlelijke, vt-wonen-komt-langs-om-ze-van-de-muur-te-trekken planken die bestaan uit 1m bij 30cm massief grenen en twee van die ouderwetse plankdragers die je gewoon met 6mm schroeven fisscher pluggen de muur in jaagt. Dat is niet zo'n uitdaging.

Oh ja en dat moet even tussendoor terwijl we niet met de kleine bezig zijn. Dat bleek wel een uitdaging. Want je bent dus wel even bezig met die kleine.

Nu was ik daar al een aantal keer fijntjes op gewezen door van die vriendelijke —rol ogen— buurmannen, collega's en ooms die dan hun eigen frustratie even moeten verminderen door mij uit te leggen dat "och je hele leven gaat op de kop", "je zult nog denken oef waar ben ik aan begonnen", "huhuhu geniet er nog maar even van jochie want je zal nog wel merken". Je weet wel, van die "nou wij weten hoe het zit mannetje er staat jou nog wat te wachten" nutteloze opmerkingen die vooral niet behulpzaam zijn.

Welk doel hadden deze buurmanoomcollega's hiermee eigenlijk? Was het de bedoeling dat ik vooraf mijn kind al zou gaan haten? Proberen ze hun eigen frustratie met eigen keuzes te verminderen door mij ongelukkig te laten zijn? Waarom is het zo belangrijk voor hun geluk dat ik mij toen al naar voelde over mijn eigen kind?

Nu na vier weken terugblikkend. Ik schrik ik er eigenlijk niet zo van hoeveel tijd dat jochie vraagt. Ik was er vanuit gegaan dat een kleine zo'n beetje al je tijd vraagt en dan nog wat en daar was ik ok mee. Dus dat nu blijkt dat hij alle tijd en dan een beetje vraagt is volledig in lijn der verwachting. Bovendien spendeer ik alle tijd die dan nog over is met vertederd in de wieg kijken, met Silvijn oefenen op z'n buik te liggen of gewoonweg hem op mijn buik hebben liggen en samen naar het plafond te kijken. Dit is de beste tijd die er is. Hemel.

Ik schrok niet zo van hoeveel aandacht het monstertje nodig heeft.

Waar ik vooral van schrok was niet hoeveel tijd zo'n kleine kost, maar vooral hoeveel andere dingen ik eigenlijk nog deed. Voordat de kleine er was dacht ik dat ik wat huishouden deed, soms een game speelde, biertje met vrienden, of een boek las. Onderhand heb ik geleerd hoeveel andere dingen ik ook nog uitvoerde, puur door de constatering dat ze nu niet meer kunnen. Klusjes rond het huis, de container aan de weg zetten, gras maaien, de werkbank opruimen, de schroeven bij een raam aandraaien, een stofzuigertje ergens langs halen of zoiets simpels als koffie drinken of te lang op het toilet zitten.

Of, dus, het ophangen van een paar plankes. Zo'n stom klusje waar je even een uurtje mee bezig bent. Nou ja, ze moeten gelakt dus twee uur verspreid over 2 dagen omdat ze tussendoor moeten drogen. Maar alsnog, klein klusje niet huilen.

Wat mij brengt bij de volgende rekensom. Silvijn wil elke 3 uur voeding en Dinand wil 2 plankjes ophangen. De plankjes moeten aan 2 kanten gelakt worden en na 1 uur zijn ze stofdroog dus kun je ze omdraaien voor de andere kant. De plankjes moeten allebei 2 keer gelakt en daar moet 6 uur tussen zitten. Silvijn wil zo'n 85 ml voeding, waarvan 30 uit de linkerborst en 55 uit de rechterborst. Hoe lang duurt het voordat Dinand de twee nieuwe plankjes opgehangen heeft?

Het juiste antwoord is: het is 4 weken later en de plankjes hangen nog steeds niet.