Wat je ook doet, doe het als een malle.
Dit is een ode aan de Kärcher bouwstofzuiger. Ik kocht een Kärcher bouwstofzuiger en ik ben daarover intens tevreden. Het is een teringdom apparaat, en dat is iets goed. Traantje wegpinken, dit is hoe apparaten moeten zijn. Laat me dat uitleggen.
Buiten regende het. Het verlaten kantoor verwelkomde mij met lege tafels en plastic planten. Druppels van de eindeloos durende regenbui tikten tegen de ramen. Toen ik binnenkwam schoten de automatische tl-balken aan om mij op deze troosteloze dag te begroeten met de droefheid van een kantoortuin.
Wij hadden in de kamer die tegenwoordig de babykamer is twee van die zwevende planken opgehangen. Dat is mooi, dan zie je aan de onderkant geen plankdragers. En het werkt ook perfect, zolang je er niet meer dan twee fotolijstjes en een sleutelbos op wil leggen.
Wat het is. Baby's zijn eigenlijk best een beetje lelijk. Dat is gewoon zo. Daar is ook een reden voor. Maar, toegegeven, het was niet handig om dat zo te zeggen terwijl de navelstreng nog door moest. Keek de verloskundige ook wat raar van op. Ok, laat me dat uitleggen.
Goed. We moeten het eens gaan hebben over de naamgeving van bedgerelateerde stukken stof. Jeweetwel; dekbedovertrek, hoeslaken, kussensloop, onderlaken, molton en de hele mikmak. Hier zit een klein frustratiepuntje voor me.
Afgelopen zondag werden we na afloop van de dienst voor het eerst serieus aan de praat gehouden. Dat is het moment waarop ik over een kerk mag schrijven, zo zijn de regels. Nu is het flauw om, zodra ik eigenlijk nog nauwelijks contact heb met een kerk, meteen scherp te gaan doen over typisch christelijke gebruiken. Flauw; maar wel leuk.
Ik heb geen probleem met uitstelgedrag. Mijn probleem is dat er op enig moment deadlines zijn. Er komt een kleine aan, sommige dingen moet je daarvoor geregeld hebben. Zoals een box. En een ledikantmatrasje. En een naam. Een bank bijvoorbeeld is niet nodig. Vorige week werd onze nieuwe bank bezorgd.
Soms heb je een week waarin er even wat minder ingepland is waardoor je wat rust hebt om na te denken, te plannen, of gewoon een boekje te lezen. Afgelopen week was niet zo'n week.
Nog eventjes weg. De weggetjes. Het wegenplan. Hikes en schildpadden. Weg van dit strand. Terug van weggeweest.
Er moeten bij ons 5 radiatoren vervangen worden. Traditioneel laat je dan een installateur langskomen die een shag op de lip zet en dan uit het hoofd verteld wat ofdat je doen mot. Ik wilde dat graag iets meer weloverwogen doen.
Zaterdagochtend, even langs de stort. We zijn de logeerkamer aan het legen om er een kinderkamer van te maken. Één keer in de drie jaar heb je de huisvuilpas nodig. Maar gelukkig, die ligt altijd in het laatje; dus hoe moeilijk kan het zijn?
Daphne en ik verwachten dus een kindje. Laat ik daarover eens één en ander optekenen. Te beginnen met het verschijnsel van die zwangerdozen. Je kent ze wel.
Het gebeurd wel eens dat ik wat warrig ben, sta te dromen, duf ben. Vorige week had ik vakantie en een akelige verkoudheid te pakken. Dat hielp niet bij de Fout & Nieuw voorbereidingen.
Kijk, we weten onderhand allemaal dat ik af en toe onzalige ideëen heb. Maar Daphne kan er ook wat van hoor. Toen afgelopen zomer de familiebarbecue niet door kon gaan stelde Daphne voor om dan maar in de winter af te spreken. Dit verbaasde: helemaal niemand.
Het is oktober dus krijg ik, als ongelofelijke burgerlul, de onweerstaanbare neiging om de tuin winterklaar te maken. Het is sterker dan ik, ik ben volledig gecorrumpeerd, ik weet het.