Wat je ook doet, doe het als een malle.
Ja tuurlijk komt er weer een lockdown. Ongelooflijk kut. Ik zie maar één minimaal lichtpuntje, dat is dat het onze kerkenspeurtocht iets gemakkelijker maakt. Laat me over die speurtocht iets over vertellen. Over de 3-regels-test, de Joram-test en nog meer van die testen.
Wat doe je als vermoeide 30'er, moe van de stress en onzekerheid maar met een stiekeme waardering voor de christelijke monastieke traditie? Je gaat een weekje het klooster in.
Over huwelijksjubilea, verjaardagen, een provinciaal die weer thuiskomt uit de randstad en uitleg krijgen bij je eten.
Nu de stof hier een beetje begint neer te dalen leek het ons tijd om een kerk te gaan zoeken.
Elke lente opnieuw borrelt het bij mij, de neiging om een korte broek en badslippers aan te trekken naar kantoor. Die neiging kun je het best onderdrukken, draag lang genoeg een lange broek en je gaat het vanzelf waarderen.
Kennismaken met de buren. Ik probeerde het zo lang mogelijk uit te stellen, maar het moest er dan toch van komen. Niet omdat ik het eng vind om nieuwe mensen te leren kennen, vooral omdat ik zo lang mogelijk wil uitstellen voor ze mij leren kennen.
Alles is momenteel ingewikkelder dan je zou willen. De grootste paniek van de verhuizing en klussen is achter de rug. Laat ik eens een paar observaties delen.
Wat het is. Als man in het huishouden heb je vaak één taak en dat is het bijhouden van het afval. Weer of geen weer, wind water of regen; op gezette tijden zetten wij mannen (en ja, ik bedoel mannen) de container aan de weg.
Goed. Daphne en ik wonen in een rijtjeshuis en hebben sinds kort meningen over het eigenwoningforfait, zonnepanelen en warmteboilers. Kortom; hoog tijd om ons aan te melden bij de ANWB en een klaagzang op het kleinburgerlijk leed van afvalcontainers te schrijven.
Laatste update 12 januari om 22:38. De nasleep. Stilte voor de Storm. Maandag pizzadag. Zondag in een paar foto's.
Uit de krochten van de tweede lockdown*, tijdens een miezerige regenbui en omgeven door een woning die voor de helft ingepakt staat. Het gaat prima hiero.
De donkere dagen voor kerst komen er weer aan. Bij ons betekent dat: avonden op de bank onder een dekentje Midsomer Murders kijken. Dat geef ik gewoon toe.
Nog een blog in het dossier #verhuizen. We zijn bezig met het inpakken van de eerste dozen. Het duurt nog 2 maand, dus we werken nu door de nemen-we-dit-mee-of-niet spullen heen.
Januari verhuizen wij. En ik zou Dinand "overengineer" Mentink niet zijn als dat niet grondig aangepakt zou worden. Lees en bewonder, het verhuislabelsysteem™.
"Niet met lege handen lopen"! Dat zei mijn moeder altijd. We mochten best na het eten van tafel vliegen om weer leuke dingen te doen. Maar dan neem je even iets mee naar de keuken.